Na ons vertrek uit de Biltmorebesloot Meganom tot halverwege Orlandote rijden aangezien het anders een 14 uur durende rit zou worden en ze niet zo goed geslapen had. Ze was blij dat wij mee waren aangezien ze de paarden elke 3 uur even de benen wilde laten strekken en dit een aardig gedoe is in je eentje. Van te voren had ze ons al verteld dat ze erg van het gezonde eten was en zelfs geen rijst, pasta of graan at. We waren dus gewaarschuwd en hadden ons gigantische pak koekjes maar in de trailer laten liggen. Uiteindelijk viel het echter reuze mee en maakte ze voor reizen een uitzondering. We kwamen dan ook voor ontbijt bij de McDonald's terecht waar we haar op een ei-bacon broodje en koffie trakteerden. Zelf hadden we warme havermoutpap met fruit, erg lekker!

Onderweg bleef ze maar kletsen over van alles en nog wat. Erg gezellig en zelfs ik bleef op deze manier goed wakker. Bij de eerste stop gingen wij met de paarden wandelen (nu gelukkig wel met Shami aan een touw) terwijl Megan kon tanken. We vonden een berg flessen stroop die van een vrachtwagen waren gevallen, een mooie buit aangezien dat in de endurance veel wordt gebruikt om elektrolyten aan de paardente kunnen geven. Na de stop wisselden Celina en ik van plek waardoor ik nu voorin kwam te zitten. Binnen 5 minuten begon Megan over haar vermoordde neef te vertellen en biggelden de tranen over haar wangen. Uuuuuuh...... Gelukkig besloot ze al snel op een iets vrolijker onderwerp over te schakelen. Eind van de middag kwamen we bij Steve Rojek zijn 2^e of 3^e huis aan, een vriend van Megan en een hele aardige (en stinkend rijke) man die we ook al in Vermont hadden ontmoet. Hij was zelf in Vermont maar we konden op zijn terrein in Georgia kamperen en de paarden in een wei zetten.

Zodra de paarden verzorgd waren gingen Celina en ik een stuk wandelen terwijl Megan lekker uitrustte. De bomen hier hebben een soort mos overgroei waardoor ze er heel sprookjesachtig uitzien. Verder groeit er overal een soort duingras op zand, en zijn er een boel palmbomen, we reizen echt richting zuiden. Na onze wandeling besloten we te douchen in het huisje waarnaast we de kamper hadden geparkeerd. Nou, dat was een beleving. Er zit veel zwavel in het water in South Carolina, Georgia en Florida, waardoor het water naar rotte eieren ruikt. Het kan verder geen kwaad en je kunt het gewoon drinken, het is alleen niet erg aantrekkelijk. Het schijnt dat als je niet te diep boort, je vaak reukloos water hebt, maar als je dan doorboort, dat het dan toch zwavelwater wordt. Erg bijzonder. We besloten toch maar te gaan douchen,en toen ik onder de douche uit kwam rook ik volgens Celina gewoon naar zeep. Mijn kettinkje en oorbellen waren echter compleet zwartgeworden. Balen! Het kettinkje heb ik nog in een flesje water omgespoeld en werd wel iets beter maar uiteindelijk zal ik die thuis maar schoon moeten wassen.

Na het douchen zijn we op zoek gegaan naar een restaurantje. Megan rijdt in een aparte truck met camper achterop en daarachter een trailer. En in de States heb je hier geen apart rijbewijs voor nodig. We hadden de trailer nu afgekoppeld en gingen met alleen de camper op pad. Uiteindelijk bij een leuk wegrestaurantje lekker steak gegeten en een Corona gedronken, dat hadden we na deze week wel verdiend! Megan begon te vertellen dat ze elke week 20 dollar aan iemand probeert te besteden die het echt nodig heeft, zonder dat die persoon het door heeft. Pay it forward. Een heel bijzonder verhaal en het doet je wel nadenken. Uiteindelijk besloot ze blijkbaar dat wij deze week aan de beurt waren aangezien ze ons niet wilde laten trakteren en zelfs voor ons heeft betaald. Ze zei: eens doen jullie voor iemand anders hetzelfde, echt heel lief. Na de maaltijd zijn we gelijk gaan slapen aangezien we alle 3 total loss waren.

Maandagochtend stonden we om 5 uur op, want we wilden voor de file uit naar Hernan in Kissimmee, een dorpje naast Orlando, rijden. Het ontbijt bestond deze dag uit een echt amerikaans ontbijt van donuts en koffie. Dit ging de gezonde Megan echter toch iets te ver. Onderweg viel ik op de achterbank in slaap en probeerde Megan Hernan te bereiken. Uiteindelijk besloot ze maar gewoon naar zijn huis te rijden. Gelukkig belde hij een uur voor aankomst terug en vertelde dat hij en zijn vrouw niet thuis waren, maar dat zijn Spaans sprekende schoonmoeder er wel was.

Rond 11-en kwamen we in Kissimmee aan. De schoonmoeder, Maria Martinez, bleek een heel aardig vrouwtje te zijn en met handen en voeten werk en een paar woorden engels kwamen we er prima uit. Ik moest wel gelijk aan het dierenasiel in Rusland terugdenken waar ook niemand engels sprak, haha. We hebben samen een ruime kamer en er werd ons verzekerd dat hun huis het onze is en dat we alles mogen pakken. Echt ontzettend gastvrij. Hernan en zijn vrouw zouden 's avonds thuis komenondertussen hebben wij ons gesettled en zijn we wat op de computer gaanspelen, naar huis geskypeden mail gaanbijwerken. Morgen bezoeken we Island of Adventure van Universal, ik ben benieuwd! De vakantie is begonnen!!!