Mijn verhaal is gebleven bij zaterdagavond. Na het boodschappen doen zijn we lekker gaan rijden. Het was gelukkig al wat afgekoeld, perfect dus! Maar toen begon het ineens te onweren! En niet zo'n
beetje ook! Snel voor de storm begon hooi gevoerd met de four wheeler en rennend met de 3 toppaarden naar binnen om te eten. Het ging een half uur lang flink tekeer, maar daarna was de lucht weer
strak en konden we gaan rijden! Het wordt hier vroeg donker, dusgauw de spullen gepakt, paardjes gepoetst en gezadeld en onderweg.
We begonnen het rondje rustig aan, aangezien het net geregend had. Maar de paarden hadden grip genoeg, dus lekker 5 km over de velden in een rustig drafje. Op het allerlaatste stuk hooiveld
gebeurde er alleen iets onverwachts. Mijn paardje Rabi viel ineens, zomaar uit het niets! Geen gat of gladde plek te zien! Ik viel met haar mee en sloeg meteen mn armen voor mn gezicht. Mijn en
haar armen en benen waren overal door elkaar, maar zodrazij opstond krabbelde ik weer overeind met de teugels inclusief hoofdstel eraan nog in mijn handen. Rabi stond een paar meter verder te
grazen terwijl Celina dr aan dr borsttuig vasthield. Mijn 1e reactie was complete verbijstering, 'WTF, wat gebeurde daar nou??' Celina bleef maar zeggen, gaat het, ga even zitten, gaat het? Maar ik
dacht alleen maar: ik moet naar mijn paard, kijken of alles in orde is. Gelukkig was Rabi helemaal in orde, en daarna mezelf gecheckt en ook ik had alleen een paar blauwe plekken en verder niets
aan de hand! Ongelofelijk!
Nadat ik er zeker van was datRabi echt helemaal in orde was ben ik er weer op geklommen en zijn we rustig naar huis gereden. Ik maakte me toch wel zorgen dat ze toch wat zou hebben wat nu nog niet
zichtbaar was. Gelukkig viel dit reuze mee en was ze de volgende ochtend klaar voor de volgende rit.
Zondagochtend zijn we eerst onze metingen gaan doen en toen lekker gaan rijden. De laatste etappe van het hooiveld toch voor de zekerheid maar even gestapt, al is er totaal niets te zien waardoor
Rabi kon zijn gestruikeld. Behalve graspollen dan. Gewoon pech dus. Halverwege de rit vonden we ineens een schildpad midden op het pad! Wij gelijk in de rescue modus, afgestapt, beestje in de kant
gezet om hem eventueel later op te halen. De 2e keer dat we langs dezelfde plek kwamen was hij echter weg. Het allerlaatste stuk van het rondje kwamen we ineens nog een schildpad midden op het pad
tegen! Deze had alleen een gebroken borstplaat, waardoor hij zijn schild niet meer uit kon. We kregen hem ook niet open, dus ik hoop echt dat hij al dood was.... Maar hoe weet je dat zeker bij een
schildpad? Terug thuis na een veilige rit zonder brokken vertelden we onze avonturen aan Meg en Dave. Zij vertelden ons dat schildpadden hier normaal voorkomen. We hadden dus bijnadie
eersteschildpad gered die helemaal niet gered hoefde te worden haha.
Daarna snel de patio afgemaakt, want zondagmiddag was er een groot feest. Iedereen zou een side dish of toetje meenemen en Meg en Dave zorgden voor de spare ribs, hamburgers en drank. Wij hebben
een oerhollandse appeltaart gebakken.Voor het feest nog even allestoelen schoongemaakt, het huis aan kant, zelf even gedoucht en toen precies op tijd klaar voor de 1e gasten. We wilden eigenlijk
nog naar een menwedstrijd gaan om onze metingen te oefenen en naar een vriendin te kijken, maar gelukkig hadden we die gecancelled. Op het feestje waren een stuk of 12 collega's van Meg. Erg
gezellig, beetje gekletst met verschillende mensen en een BBQ met biertje in de party tent. Heerlijk. Iedereen vertrok vrij vroeg, en wij waren bekaf, dus lekker vroeg naar bed.
Vanmorgen weer (te) vroeg opgestaan voor de volgende metingen. Tussendoor waren de rijlessen van Meg en een vriendin (Sarah).Wij zijn even gaan kijkenen hebbenweer wat dingetjes opgestoken. Daarna
Dave geholpen met het beslaan/bekappen van de niet-werkendejonge en oude paarden. Ze zagen er allemaal niet uit, dus het werd hoog tijd! We besloten ze ook lekker even te kammen en borstelen. 1 van
de 2 gepensioneerde merries had zo'n gigantisch dikkedreadlock in haar staart dat we d'r halve staart hebben weggeknipt! 's middags weer naar binnen, want het is weer tijd voor het onderzoek....
Dit weekend gaan we waarschijnlijk naar een korte (9 mile) endurance rit in de buurt. Erg leuk, mijn 1e wedstrijd weer sinds jaren! En voor Celina de allereerste keer! Goed om alvast te oefenen
voor de 'echte' wedstrijd in augustus.
De afgelopen 3 dagen heeft een hittegolf de oostkust van amerika geteistert, temperaturen van rond de 40 graden zijn ineens heel normaal. Voor ons rustige dagen vol met (te) vroeg opstaan dus. En
om de een of andere reden krijg ik de afgelopen dagen de meest vreemde ontstekingen, een soort Mad Eye Moody Disease. Eerst begon woensdag mn ene oog rood te worden, die nu vuurrood is maar
gelukkig langzaam iets beter wordt. Afgelopen dagen dus lekker met zonnebril buiten gelopen en gereden zodat er geen vliegen in komen. En gisterochtend had ik ineens een gezwollen oorlel, waardoor
mn ene oor 2 cm langer is dan mn andere! Ik word er dus helaas niet mooier op, maar we maken in ieder geval wel genoeg lol!
Donderdag, de dag na de 4th of July, hebben we eigenlijk weinig gedaan. 's ochtends vroeg metingen verricht, daarna 's middags beetje chillen en naar iedereen die we konden verzinnen mailtjes
gestuurd of ze ons kunnen helpen met de analyse. Je kunt namelijk bij de analyse automatische correcties invoeren, deze zijn wel nodig maar we weten niet zeker welke. En per meting zijn er 120
verschillende opties/combinaties mogelijk. Wel belangrijk dus dat je de goede kiest! Helaas hebben we nog van niemand antwoord en weet het bedrijf van de apparatuur het zelf ook niet zo goed...
Vrijdag zijn we 's ochtends vroeg uiteraard gaan meten. 's middags was het op een gegeven moment 42 graden! Maarrrr, stoer als wij zijn zijn we er toch met de fourweeler op uit gegaan om een
hoefijzer te zoeken. Lekker crossen met dat wagentje over de ruiterpaden, op een gegeven moment door mijn stuurkunsten met Celina dr arm in de dorens en later door Celina haar stuurkunsten bijna
vertikaal over de paden! Maar het resultaat: geen hoefijzer...
Toen zijn we binnen Valentia (de oerdomme Golden Retriever) maar kunstjes gaan leren. We zijn begonnen met haar 'zit' te leren. De meeste honden gaat als het neusje omhoog gaat, het kontje vanzelf
naar beneden. Nou, bij Valentia niet hoor. Dat was hangen voor het leven om haar in een zitpositie te krijgen en dan natuurlijk overdreven enthousiast belonen. Na een half uur begon er een klein
lampje te branden en nu kan ze redelijkop comando gaanzitten als ze omhoog kijkt. Nog even verder oefenen dus ;)
Rond een uurtje of 7 was het voldoende afgekoeld om te kunnen gaan rijden. Wij Tonka en Rabi uit de wei gepakt, fototoestel mee en aan de gang. Onderweg een aantal mooie filmpjes (1 per ongeluk te
ver ingezoomdwaardoor je alleen een bruine vlek zietbewegen) gemaakt. Door de lol en het foto's maken waren we helaas wel wat vertraagd, dus uiteindelijk maar 6,5 mijl gereden want het wordt hier
om 9 uur al hardstikke donker. Onderweg, wat zagen we daar, eenzwaar verbogen hoefijzer! Hoe kan dat nou?Toch zeker niet door het gewicht van een 3 keer langskomende fourweeler met 2 lachende
meiden erin? ;)
Vrijdagavond lekker Chinees gehaald, omdat niemand echt meer zin had om te koken.Meg en Dave hebben de hele avond gewerkt aan het betegelen van de patioin de brandende zon en wij natuurlijk in de
hitte gereden.
Zaterdag hoorden we om half 6 Meg en Dave op de gang die gingen rijden, bizar! Wij besloten tot half 7 'uit te slapen' en daarna aan de metingen te gaan. Rond 10 uur waren we klaar maar toen was
het al te heet om iets met de paardente doen. We hebben nog wel even met z'n 4 en zandzakken gesjouwd en een aantal tegels aan de patio toegevoegd.Nog 5 rijen (is om en nabij 80 loeizware tegels)
en dan is het klaar! Net op tijd, want morgen is er een groot tuinfeest hier. Het zou eigenlijk vandaag zijn, maar vanwege de hitte is het een dag uitgesteld. Iedereen neemt een side dish of toetje
mee en Meg zorgt voor de drank en spare ribs en hamburgers. Wij kunnen natuurlijk niet achterblijven en hebben besloten een oerhollandse appeltaart te bakken.
Strakjes dus even langs de supermarkt en vanavond rijden. Want ik heb een nieuwtje! Begin augustus mogen Celina en ik samen met Meg zeer waarschijnlijk een wedstrijd rijden met de 3 jonge paarden
(Rimbaud (de grote reus), Rabia (het vosje) en Tanka). Het is een 50 mile (is 80 km) endurance wedstrijd in West Virginia, zo gaaf!!! Maar daar moeten de paarden (en wij misschien ook wel)
natuurlijk wel goed voor getraind worden. Aan de slag dus!
Vanmorgen om kwart voor 6 opgestaan om aan het onderzoek te werken. Na de eerste ronde hadden we onze prive lessen. Het was erg leuk om weer van Nancy les te krijgen, maar helaas was zij ook degene
van wie ik als laatst les had gehad. Was even slikken dus, ook omdat ik op een nogal groen paardje (Rabia) zat die het zelf ook allemaal nog moet leren. Maar uiteindelijk ging het best goed en was
Nancy (de docent) erg tevreden. Na de lessen zjn we verder gegaan met de metingen en hebben we wat onervaren paarden in de stapmolen laten meelopen. Bel de fokmerrie en Maddie de jaarling gngen er
beide voor het eerst in, maar het ging erg goed. Een van de oudere paarden (Troy) bleef heel lief in Maddie's buurt lopen alsof hij het voor wilde doen. 's middags was het plan om de hele middag
analyses te gaan draaien aangezien daar gisteren weinig van gekomen is. De broer van Celina was echter op skype en aangezien hij in de ICT werkt was het wel fijn dat hij ons 'even' met het internet
kon helpen. Dit even kostte echter de hele middag, dus dat wordt morgen analyses draaien. Het internet draait echter wel weer op alle laptops en op Celna dr telefoon, dus het was het waard! 's avonds
zijn we naar Mary en Frank geweest, hetzelfde stel waarmee we gisteren naar het vuurwerk zijn wezen kijken. Dave en Meg hebben de hele middag tegels en zand gesjouwd voor de patio terwijl het 38+
graden was, en Dave was hierdoor aardig hitte bevangen en kon dus helaas niet mee 's avonds. Wij hebben daar echter lekker hamburgers met een biertje gegeten en Frank (waarvan ik steeds denk dat hij
Mark of Bill heet omdat Dave zei denk maar aan de voormalige Duitse munteenheid. Ik durf hem dus ook niet zo goed bij zn naam aan te spreken omdat ik bang ben dat ik me vergis haha) heeft vuurwerk
afgestoken. Levensgevaarlijk! 1 pijl schoot recht de zithoek in en de meeste anderen hadden ook een wat bijzondere richting of premature ontploffing. Uiteindelijk heeft iedereen het toch met stukjes
as in zijn haar overleeft. Van Mary mogen we haar hughe truck lenen zodra hij gecheckt is, erg gaaf! Morgen maar eens plannen maken dus.
Vanmorgen lekker uitgeslapen en daarna begonnen aan een echte off day. 's ochtends eerst cross country naar het dorp gelopen. Daarna aan de uitwerking van ons onderzoek. Geen metingen vandaag, maar
analyseren. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Na een boel koppen thee, fruit, koekjes, gezucht en gesteun ben ik 's middags even langs Dave z'n moeder Margareth gegaan waar ik mijn 1e bezoek aan
de states heb ingewoond. Celina probeerde ondertussen het internet te aan de praat te krijgen, terwijl ik gezellig bij kon letsen. Helaas werkt het internet op onze laptops nog steeds alleen zo nu en
dan. Erg onpractisch met onderzoek, maar wat ben ik blij met mn ipad zeg! Toen ik terugkwam hebben we nog even aan het onderzoek gewerkt en zijn we daarna gaan rijden. In plaats van 9 hebben we pas 1
analyse half af, het valt erg tegen. Rijden was wel erg leuk, nog even oefenen voor morgen. Mijn mooie vosmerrietje Rabi heeft 's ochtends alleen in de stapmolen te langzaam met dr kont tegen het hek
gelopen, waardoor dr hele staartwortel nu kaal is. Auch! Volgende keer toch het schrikdraad op de hekken weer aanzetten.... Celina is eerst gaan rijden en daarna ik. Terwijl zij aan het afzadelen was
hoorde ik vanuit de bak ineens een schreeuw. En even later zag ik Rim los rondgalopperen. Wat bleek nu, ze had hem aan z'n halster vastgezet aan de vaste trap aan de trailer. Hij was in paniek
geraakt en had zowel een deel van de trap als zijn halster kapot getrokken en was ervandoor gegaan. Terwijl ik hem langs zag komen sprong ik van Rabi, door het hek, en sprong er weer op. Binnen no
time vlogen we in flinke gallop in de richting waarin hij was verdwenen. Gelukkig bleef hij helemaal aan de andere kant van de weide bij de kudde staan en konden we hem zo pakken, fiew! Toen ik later
Tanka uit de kudde haalde om te eten zag ik dat 1 van de 2 geplantte boompjes die de paarden al eerder kaal hadden gegeten nu ook nog verplaatst was door deze zelfde kudde. So much for our TLC.....
Op hoop van zegen toch maar teruggeplant, wie weet. Het zat niet echt mee vandaag dus, maar gelukkig was Meg ook nog niet ver met de ECG analyse gekomen en vonden ze het allemaal niet erg. 's avonds
zijn we naar het 'fouth of july eve' vuurwerk gegaan. We gingen met vrienden van Meg en Dave, waarvan Mary gelijk toen ze ons zag zei dat we de auto mogen lenen en mogen komen zwemmen. Echt heel
lief! Het vuurwerk was erg mooi, al regende het bij de grande finale stukjes uitgedoofd vuurwerk haha. Daarna bij een restaurantje hamburgers met Corona (of Margarita) wezen eten, want het liep al
tegen tienen ondertussen. Na een erg gezellige avond en wat tips over waar uit te gaan in New York nu thuis en ready to go to bed. Want over 5 uurtjes is het alweer tijd om op te staan en te gaan
meten!
Vanmorgen om kwart voor 6 opgestaan, want het was weer tijd voor een meetdag. Tijdens de metingen was ik met 1 van de paarden (Rabia) aan het kroelen, vond ik een teek op dr borst! Mij eerste teek
sinds jaren. Ik heb hem er netjes uitgedraaid, doodgestampt (hielp niet echt), uitgesmeerd en toen verdronken. Moet goed zijn. Om 8 uur, tussen de metingen door, een uurtje naar Meg's rijles gekeken.
Woensdag hebben wij rijles, dus we wilden vast even spieken en morgen gaan oefenen. Daarna onze metingen rennend en vliegend afgemaakt, want om 12 uur hadden we een skype afspraak met onze
nederlandse begeleidster Inge. We zagen er wel een beetje tegenop, maar uiteindeljk viel het wel mee en zijn we redelijk tot overeenstemming gekomen. 's middags kwam er een chiropracter-acupuncturist
op de farm om naar de 3 toppaarden te kijken. Wel gaaf om een keertje te zien! Ze was alleen niet erg spraakzaam en was zelfs een beetje beledigd toen Celna een foto van haar werk maakte... Helaas
weinig van opgestoken dus, maar toch leuk om een keer te zien. Daarna zijn we lekker gaan rijden met Meg. Toen we terug kwamen zaten er een stuk of 10 teken op de paardenbenen en wandelde er 1 over
mijn hand, jak! Waarschijnlijk uit het hoge gras waar we doorheen zijn gereden. Meg verzamelde ze allemaal tussen duim en wijsvinger tot een tekenstapel om ze daarna te verbranden. Ook een optie. Ik
wordt op deze manier wel een echte tekenvangprof, brrrr. 's avonds kwam de vader van Meg langs en bracht chocolade ijs mee. Lekker op de veranda zitten kletsen en hij stelde voor om ons een keer een
tour door Philadelphia te geven. Super aardig. Morgen een dagje achter de laptop voor het onderzoek, uitvogelen wat de conclusie is uit onze eerste 2 weken en hoe we nu verder moeten.
Het is alweer 3 dagen geleden dat ik een verhaaltje heb geschreven, tijd voor een update! Afgelopen dagen elke dag lekker paardgereden. Vrijdag netjes in de bak. Ik heb toen 2 paardjes gereden
bij 38 graden, heerlijk haha. Het is de afgelopen dagen erg heet en benauwd geweest. Richting Washington D.C. heeft het zo hevig geonweerd dat er 12 mensen zijn overleden. Hier is er 'gelukkig'
alleen een vliegenplaag van kleine vliegjes die constant om je heen zwermen en uit alle macht in je ogen en oren proberen te kruipen, brrrr. En op vrijdagochtend voor het meten regen en een flinke
onweersbui. Vrijdag middag werd ik door Celina uit mn middagtukkie gewekt en zijn we met de 2 toppaarden Reveille en Cadie naar de kliniek gegaan. Beide zitten in de voorselectie voor de
wereldkampioenschappen endurance in Londen, en moesten nu door een dierenarts gecheckt worden. Beide waren helaas een tikje kreupel, waarschijnlijk door het harde trainen. Ze staan voorlopig dus even
op rust en maandag komt er een chiropracter! Vanuit de kliniek zijn we met een aantal bekenden uit de tijd dat ik daar meeliep uit eten gegaan. Eindelijk een avond geen gevogelte (Meg eet geen
zoogdieren) maar een gigantische hamburger, arrrrrr! Zaterdag eindelijk een onderzoek-vrije dag, en zijn we met Meg in het bos gaan rijden. Lekker een kilometer of 13 gereden. Daarna met Meg op
Bel (de net beleerde fokmerrie), Celina op Troy (het gepensioeneerde toppaard van 20) en ik op Cadie (het kleine drammerige toppaardje) voor het eerst het bos in gegaan. Bel deed het super goed,
zeker voor de eerste keer. Ze heeft alleen Troy 3x geprobeerd te slaan waarvan 1x raak tegen z'n onderkaak aan, arme Troy...gelukkig niets beschadigd, hoogstens een deuk in zijn ego haha. Eind van de
middag het onkruid wieden afgemaakt. De hele tuin is nu gedaan! Een hert heeft alleen 's nachts de helft van de overgebleven plantjes uit de moestuin opgegeten, balen! Schijnt dat je pantykousjes met
mensenhaar in je moestuin moet hangen dan blijven de herten weg. Vreemd maar echt waar. Voor ons onderzoek om te bepalen hoe fit de paarden zijn moeten ze eens per week op een loopband om een
stress-test te doen. Vandaag hadden we hier voor de drie toppaarden een oefendag voor. We hadden de paarden aan halstertouwen vast en hebben toen de band aangezet terwijl ze ernaast stonden. De band
heeft 2 metalen wanden en je ziet hem eronder in de machine lopen waardoor er al minstens 1 kat zijn einde in heeft gevonden. Het ding ratelt en maakt een verschrikkelijke herrie. Celina en ik waren
behoorlijk onder de indruk en grote paniek onder de paarden. Celina werd door 2 paarden meegesleurd en toen ik de machine wilde uitzetten brak Harmony los terwijl hij Dave zn hand meesleurde. Los
galloperend paard, vloekende Dave, en een doorratelende band maakte de chaos af. Uiteindelijk maar gestopt voor vandaag, volgende keer weer proberen. 's avonds heeft Dave gekookt: hamburgers van de
grill, nice :) En een delicious punt chocoladetaart toe. 's avonds laat was Margaret, een van de jack Russells, ineens weg. Ze bleek zich niet lekker te voelen en buiten te lopen. Toen Meg dr oppakte
werd ze zwaar agressief, maar liep ze nog steeds met dr staartje tussen dr benen zielig rond. Bleek dat ze dat doet als er iets mis is, ook als ze een teek heeft waar je naar wilt kijken. Een keer
heeft ze zelfs in de tuin een sticker op dr vacht gekregen, waarna ze 2 dagen heel zielig heeft gedaan maar niemand mocht en kon eraan zitten, apart hondje ;) Zondag hadden we weer een vrije dag
omdat Rev het weekend de stapmolen niet in mocht. Lekker tot half 8 uitgeslapen. Daarna naar Meg gekeken die 'onze' 3 paarden in de bak heeft gereden en een paar uutjes artikelen voor het onderzoek
gelezen. We bleven het maar uitstellen en hadden tijd te kort op een dag, maar morgen moeten er een aantal grote beslissingen genomen worden dus het werd tijd. 's middags weer met Bel en 2 anderen
het bos in gegaan. Deze keer ik op Bel. Voor de zekerheid moest ze achteraan lopen. De eerste 50 meter bleef ze maar naar vliegen trappen en bokken maar daarna deed ze erg haar best en was het een
leuk ritje. 's middags voor de broodnodige boodschappen de supermarkt in. We hadden weer allemaal plannen die we niet konden vinden en hebben per ongeluk ipv chicken2night, kippensoep voor door de
rijst meegenomen haha. 's avonds heb ik tortilla's gemaakt, lekker met een Corona erbij. Als toetje Meg's home-made blue berry pie gemaakt van de blauwe bessen die Celina en ik blijven plukken.
Morgen te vroeg beginnen met meten want om 8 uur gaan we naar Meg dr prive rijles kijken, wie weet steken we er nog wat van op want woensdag is het onze beurt.
Gisteravond ons eerste wasje hier gedraaid. Ondanks dat ze hier koud wassen zijn een aantal nasty vlekken toch goed uit shirts gegaan. Op andere shirts zijn tijdens het wassen alleen op miraculeuze
wijze vlekken bijgekomen, vreemd. Des te meer kofferruimte over voor de terugreis! ;) Vanmorgen in rap tempo (lees: 3,5 uur) onze metingen afgewerkt en daarna lekker samen gaan rijden. We hebben voor
een keer paarden geswitcht. Ik op Rim de reus, zodat ik in alle struiken en takken bleef hangen. En Celina met de kleine vosmerrie Rabia bleef deze keer redelijk ongedeerd. Veel van de paden vandaag
waren hetzelfde als ik 3 jaar geleden heb gereden. Alleen 3,5 mijl aan graslanden was nieuw en hier zijn we dan ook goed in verdwaald. Tot de helft ging het voorspoedig, maar daarna begon ons
geheugen toch wat gaten te vertonen. Uiteindelijk na een paar keer verkeerd rijden toch de uitgang gevonden en zijn we weer lekker het bos in gedoken. Het laatste stukje naar huis was met een klim
het bos uit en dan een open stuk veld. Hier dacht ik een lekker galopje te maken maar Rim vatte mijn teken iets te letterlijk op en vloog er als een speer vandoor! Waarop Rabia er natuurlijk
achteraan ging. Uiteindelijk toch zonder kleerscheuren, volledig onder controle en met een grote grijns thuis aangekomen. Hierna hebben we zelf Bel, de net beleerde fokmerrie gelongeerd. Ze had alles
onthouden van gisteren en deed het perfect. Na 5 min begon ze echter al te zweten, dat wordt aan de conditie werken dus. De hengst Rock sprong letterlijk een gat in de lucht toen we dr terug in zijn
weiland deden. Helaas voor hem heeft ze weinig interesse meer in hem, dus dat was een grote teleurstelling van zijn kant, het straalde er gewoon vanaf. 's avonds zijn Celina en ik allebei op de bank
in slaap gevallen, het is toch allemaal wat vermoeiender dan ik dacht. We zijn toen maar spaghetti gaan koken en hebben tijdens het eten ons onderzoek met Meg besproken. Dagelijks veranderen er
dingen omdat we tegen zaken aan blijven lopen. Maar nu lijkt er dan echt een final plan te zijn! Morgen wordt het 36 graden, vroeg op dus en nu internet zich gestabiliseerd lijkt te hebben misschien
tijdens de ergste hitte maar de literatuur in duiken ;)
Vanmorgen, of liever gezegd vanacht om kwart over 5 opgestaan om metingen voor het onderzoek te doen! Om 11 u waren we klaar en hadden we de hele dag over. Geprobeerd om met onze begeleider op het
thuisfront te skypen maar die was er helaas niet. Na 1,5 u wachten zijn we de moestuin gaan afmaken. Toen Meg kwam kijken bleek dat we overal stukjes onkruid voor iets boeiends hadden aangezien en er
keurig omheen hadden gewied haha. Zodra dat eruit was bleven er maar een paar plantjes over, dus nieuwe ingezaaid en nu afwachten en vertroetelen maar! Tegen de avond zijn we lekker met Meg 8 mile (=
ong 13 km) door de velden en bossen gaan rijden. Weer een nieuwe route, heerlijk! Ik reed weer op Rabi, de vosmerrie, die behoorlijk beledigd was omdat ze achteraan moest lopen. Maar na een half
uurtje discussie waren Rabi en ik het er over eens dat ik toch echt het laatste woord had en dat we netjes achteraan bleven. Halverwege de rit gaf Celina's paard Rimbaud een bok met zn benen alle
kanten op van vreugde. Echt een leuke rit! Daarna hebben we Bel, de net beleerde fokmerrie van Sue gelongeerd en is Meg er na een kopstoot te hebben gekregen op gegaan. Het ging best goed, zeker
zodra ze begon te begrijpen dat ze vooruit moet lopen. Morgen gaan we verder oefenen met dr en als het een beetje meezit dit weekend het bos in!
