De afgelopen 3 dagen heeft een hittegolf de oostkust van amerika geteistert, temperaturen van rond de 40 graden zijn ineens heel normaal. Voor ons rustige dagen vol met (te) vroeg opstaan dus. En om de een of andere reden krijg ik de afgelopen dagen de meest vreemde ontstekingen, een soort Mad Eye Moody Disease. Eerst begon woensdag mn ene oog rood te worden, die nu vuurrood is maar gelukkig langzaam iets beter wordt. Afgelopen dagen dus lekker met zonnebril buiten gelopen en gereden zodat er geen vliegen in komen. En gisterochtend had ik ineens een gezwollen oorlel, waardoor mn ene oor 2 cm langer is dan mn andere! Ik word er dus helaas niet mooier op, maar we maken in ieder geval wel genoeg lol!

Donderdag, de dag na de 4th of July, hebben we eigenlijk weinig gedaan. 's ochtends vroeg metingen verricht, daarna 's middags beetje chillen en naar iedereen die we konden verzinnen mailtjes gestuurd of ze ons kunnen helpen met de analyse. Je kunt namelijk bij de analyse automatische correcties invoeren, deze zijn wel nodig maar we weten niet zeker welke. En per meting zijn er 120 verschillende opties/combinaties mogelijk. Wel belangrijk dus dat je de goede kiest! Helaas hebben we nog van niemand antwoord en weet het bedrijf van de apparatuur het zelf ook niet zo goed...

Vrijdag zijn we 's ochtends vroeg uiteraard gaan meten. 's middags was het op een gegeven moment 42 graden! Maarrrr, stoer als wij zijn zijn we er toch met de fourweeler op uit gegaan om een hoefijzer te zoeken. Lekker crossen met dat wagentje over de ruiterpaden, op een gegeven moment door mijn stuurkunsten met Celina dr arm in de dorens en later door Celina haar stuurkunsten bijna vertikaal over de paden! Maar het resultaat: geen hoefijzer...

Toen zijn we binnen Valentia (de oerdomme Golden Retriever) maar kunstjes gaan leren. We zijn begonnen met haar 'zit' te leren. De meeste honden gaat als het neusje omhoog gaat, het kontje vanzelf naar beneden. Nou, bij Valentia niet hoor. Dat was hangen voor het leven om haar in een zitpositie te krijgen en dan natuurlijk overdreven enthousiast belonen. Na een half uur begon er een klein lampje te branden en nu kan ze redelijkop comando gaanzitten als ze omhoog kijkt. Nog even verder oefenen dus ;)

Rond een uurtje of 7 was het voldoende afgekoeld om te kunnen gaan rijden. Wij Tonka en Rabi uit de wei gepakt, fototoestel mee en aan de gang. Onderweg een aantal mooie filmpjes (1 per ongeluk te ver ingezoomdwaardoor je alleen een bruine vlek zietbewegen) gemaakt. Door de lol en het foto's maken waren we helaas wel wat vertraagd, dus uiteindelijk maar 6,5 mijl gereden want het wordt hier om 9 uur al hardstikke donker. Onderweg, wat zagen we daar, eenzwaar verbogen hoefijzer! Hoe kan dat nou?Toch zeker niet door het gewicht van een 3 keer langskomende fourweeler met 2 lachende meiden erin? ;)

Vrijdagavond lekker Chinees gehaald, omdat niemand echt meer zin had om te koken.Meg en Dave hebben de hele avond gewerkt aan het betegelen van de patioin de brandende zon en wij natuurlijk in de hitte gereden.

Zaterdag hoorden we om half 6 Meg en Dave op de gang die gingen rijden, bizar! Wij besloten tot half 7 'uit te slapen' en daarna aan de metingen te gaan. Rond 10 uur waren we klaar maar toen was het al te heet om iets met de paardente doen. We hebben nog wel even met z'n 4 en zandzakken gesjouwd en een aantal tegels aan de patio toegevoegd.Nog 5 rijen (is om en nabij 80 loeizware tegels) en dan is het klaar! Net op tijd, want morgen is er een groot tuinfeest hier. Het zou eigenlijk vandaag zijn, maar vanwege de hitte is het een dag uitgesteld. Iedereen neemt een side dish of toetje mee en Meg zorgt voor de drank en spare ribs en hamburgers. Wij kunnen natuurlijk niet achterblijven en hebben besloten een oerhollandse appeltaart te bakken.

Strakjes dus even langs de supermarkt en vanavond rijden. Want ik heb een nieuwtje! Begin augustus mogen Celina en ik samen met Meg zeer waarschijnlijk een wedstrijd rijden met de 3 jonge paarden (Rimbaud (de grote reus), Rabia (het vosje) en Tanka). Het is een 50 mile (is 80 km) endurance wedstrijd in West Virginia, zo gaaf!!! Maar daar moeten de paarden (en wij misschien ook wel) natuurlijk wel goed voor getraind worden. Aan de slag dus!