Mijn verhaal is gebleven bij zaterdagavond. Na het boodschappen doen zijn we lekker gaan rijden. Het was gelukkig al wat afgekoeld, perfect dus! Maar toen begon het ineens te onweren! En niet zo'n beetje ook! Snel voor de storm begon hooi gevoerd met de four wheeler en rennend met de 3 toppaarden naar binnen om te eten. Het ging een half uur lang flink tekeer, maar daarna was de lucht weer strak en konden we gaan rijden! Het wordt hier vroeg donker, dusgauw de spullen gepakt, paardjes gepoetst en gezadeld en onderweg.

We begonnen het rondje rustig aan, aangezien het net geregend had. Maar de paarden hadden grip genoeg, dus lekker 5 km over de velden in een rustig drafje. Op het allerlaatste stuk hooiveld gebeurde er alleen iets onverwachts. Mijn paardje Rabi viel ineens, zomaar uit het niets! Geen gat of gladde plek te zien! Ik viel met haar mee en sloeg meteen mn armen voor mn gezicht. Mijn en haar armen en benen waren overal door elkaar, maar zodrazij opstond krabbelde ik weer overeind met de teugels inclusief hoofdstel eraan nog in mijn handen. Rabi stond een paar meter verder te grazen terwijl Celina dr aan dr borsttuig vasthield. Mijn 1e reactie was complete verbijstering, 'WTF, wat gebeurde daar nou??' Celina bleef maar zeggen, gaat het, ga even zitten, gaat het? Maar ik dacht alleen maar: ik moet naar mijn paard, kijken of alles in orde is. Gelukkig was Rabi helemaal in orde, en daarna mezelf gecheckt en ook ik had alleen een paar blauwe plekken en verder niets aan de hand! Ongelofelijk!

Nadat ik er zeker van was datRabi echt helemaal in orde was ben ik er weer op geklommen en zijn we rustig naar huis gereden. Ik maakte me toch wel zorgen dat ze toch wat zou hebben wat nu nog niet zichtbaar was. Gelukkig viel dit reuze mee en was ze de volgende ochtend klaar voor de volgende rit.

Zondagochtend zijn we eerst onze metingen gaan doen en toen lekker gaan rijden. De laatste etappe van het hooiveld toch voor de zekerheid maar even gestapt, al is er totaal niets te zien waardoor Rabi kon zijn gestruikeld. Behalve graspollen dan. Gewoon pech dus. Halverwege de rit vonden we ineens een schildpad midden op het pad! Wij gelijk in de rescue modus, afgestapt, beestje in de kant gezet om hem eventueel later op te halen. De 2e keer dat we langs dezelfde plek kwamen was hij echter weg. Het allerlaatste stuk van het rondje kwamen we ineens nog een schildpad midden op het pad tegen! Deze had alleen een gebroken borstplaat, waardoor hij zijn schild niet meer uit kon. We kregen hem ook niet open, dus ik hoop echt dat hij al dood was.... Maar hoe weet je dat zeker bij een schildpad? Terug thuis na een veilige rit zonder brokken vertelden we onze avonturen aan Meg en Dave. Zij vertelden ons dat schildpadden hier normaal voorkomen. We hadden dus bijnadie eersteschildpad gered die helemaal niet gered hoefde te worden haha.

Daarna snel de patio afgemaakt, want zondagmiddag was er een groot feest. Iedereen zou een side dish of toetje meenemen en Meg en Dave zorgden voor de spare ribs, hamburgers en drank. Wij hebben een oerhollandse appeltaart gebakken.Voor het feest nog even allestoelen schoongemaakt, het huis aan kant, zelf even gedoucht en toen precies op tijd klaar voor de 1e gasten. We wilden eigenlijk nog naar een menwedstrijd gaan om onze metingen te oefenen en naar een vriendin te kijken, maar gelukkig hadden we die gecancelled. Op het feestje waren een stuk of 12 collega's van Meg. Erg gezellig, beetje gekletst met verschillende mensen en een BBQ met biertje in de party tent. Heerlijk. Iedereen vertrok vrij vroeg, en wij waren bekaf, dus lekker vroeg naar bed.

Vanmorgen weer (te) vroeg opgestaan voor de volgende metingen. Tussendoor waren de rijlessen van Meg en een vriendin (Sarah).Wij zijn even gaan kijkenen hebbenweer wat dingetjes opgestoken. Daarna Dave geholpen met het beslaan/bekappen van de niet-werkendejonge en oude paarden. Ze zagen er allemaal niet uit, dus het werd hoog tijd! We besloten ze ook lekker even te kammen en borstelen. 1 van de 2 gepensioneerde merries had zo'n gigantisch dikkedreadlock in haar staart dat we d'r halve staart hebben weggeknipt! 's middags weer naar binnen, want het is weer tijd voor het onderzoek....

Dit weekend gaan we waarschijnlijk naar een korte (9 mile) endurance rit in de buurt. Erg leuk, mijn 1e wedstrijd weer sinds jaren! En voor Celina de allereerste keer! Goed om alvast te oefenen voor de 'echte' wedstrijd in augustus.