Woensdag was de dag dat we naar Vermont vertrokken. Overdag onze metingen gedaan, honden gewassen en spullen gepakt. We zijn met onze grote truck naar de drive-in bank gereden om cheques van Dave af te leveren. We reden de drive-in in, bleek dat het raampje van de truck iets te hoog was voor de buis waar ik de cheques in moest doen. Een zwarte oksel en een lachende medewerkster van de bank verder en ik had de buis te pakken en gevuld met de cheques. De buis werd opgezogen en we kregen een bonnetje met 2 lollies terug, hmmmm :) 's avonds vroeg naar bed gegaan, want om kwart over 2 moesten we op om weg te gaan! Jennifer, een vriendin van Dave die mee zou rijden met haar paard was er 's avonds al en bleef in haar trailer slapen.

's ochtends omhalf 4waren we dan eindelijk klaar met paarden laden en konden we gaan. Meg zou de dierenarts van een young riders wedstrijd in Kentucky zijn, dus die kon niet mee. Voordat we goed en wel het dorp uitwaren was ik al in slaap gevallen en ik ben alleen bij de 2 stops en een uurtje voor aankomst wakker geworden! Halverwege zijn we gestopt om donuts als ontbijt te halen, heerlijk. De totale rit naar Vermont duurde ongeveer 8 uur. Bij aankomst hebben we de paarden naar Sue gebracht, dezelfde vrouw die die 2 fokmerries hier had gebracht. We hadden Bel bij ons, dus die kon lekker terug naar huis. En voor Rim en Snickers (Jenn's paard) was er een gigantisch weiland. Daarna reden we naar het kampeerterrein om een mooi plekje uit te zoeken en de trailer te parkeren. In de trailer is plek voor 4 paarden en er zit een grote caravan in waar we met z'n 4-en in sliepen. Na aankomst hebben we lekker in het zonnetje zitten chillen en 's avonds naar de snackbar gegaan om hamburgers te eten.

Vrijdag was de dag voor de race. 's Ochtends hebben we speedo gedouched in de trailer, want je wilt natuurlijk niet teveel water verbruiken. Daarna werdenCelina en ikdoor Sue opgetrommeld om te helpen parkeren. En dat ging niet zomaar, nee, we mochten een four wheeler meenemen en hebben daar de hele ochtend met Helen op zitten chillen. Er zijn uiteindelijk maar 8 trailers gekomen, en de mensen luisterden niet al te best, maar we hebben er wel een mooi 'volunteer' shirt en eetbonnen aan over gehouden.

's middags was de vet-in, om alle paarden te keuren voor de wedstrijd.Wij hebben hier op zoveel mogelijk paarden metingen verricht. De bedoeling was om de paarden na de vet-check te meten, maar 1 man begreep het niet helemaal en had zijn paard al voor de vet-check aan ons gegeven. Dat paard is dus met meetband en al door de keuring gegaan, oops. Het was keihard werken om het tempo van de dierenartsen een klein beetje bij te kunnen benen, maar we hebben uiteindelijk 38 van de 80 paarden kunnen meten. Toen we ons aan de dierenartsen gingen voorstellen kwamen we erachter dat Dave ons al had voorgesteld. 'Oh jullie zijn Monique and Unique, right?En dat werden onze nieuwe namen voor het weekend. Oftewel, 'the Eeek sisters' ;)

's avonds was er eten in de tent. We konden Dave en Jenn alleen nergens vinden. Uiteindelijk bleek dat zij ons hadden gezocht maar niet hadden kunnen vinden en toen met een groep vrienden pizza zijn gaan eten. Wij hadden het echter prima naar ons zin op het kamp, en hebben de avond mooi afgesloten met een biertje voor de trailer met Quentin, een jongen die we tijdens de metingen hadden leren kennen. Hij had hele verhalen over vossenjachten en dat we een keer mee moesten gaan. Zijn ouders reden beide mee en hij moest crewen. Zijn vader was een aantal jaar geleden van zijn paard gereden en had zijn rug gebroken. Bij de rugoperatie was hij door een bloedprop blind geworden. Zijn benen waren nu verlamd en hij was bijna helemaal blind maar reed toch de 50 mile! Wij hadden met Quentin een gezellig avondje, het werd alleen iets later dan de bedoeling was.

Zaterdag was het dan eindelijk zover, de race! 's Ochtends om kwart voor 4 opgestaan om de hardlopers te zien vertrekken. Er deden totaal 350 mensen mee, die allemaal 100 mile of 100 km gingen rennen, bizar! De hardlopers lopen dezelfde route als de paarden maar hebben andere rustplaatsen onderweg. Erg gaaf om te zien,paarden en hardlopers naast elkaar, rennendom zo snel mogelijk binnen te komen.Na de start nog een kwartiertje ons bed in gedoken en toen weer op om de start van de paarden te zien die de 100 mile gingen doen. De 75 en 50 mile zouden later die dag starten, zodat iedereen ongeveer tegelijk finisht. Na de start hebben we een lift bij 1 van de dierenartsen geregeld en zijn we meegereden naar de eerste vet-check (hold). We wilden namelijk de hele dag vet-checks afgaan om te kijken of er paarden gediskwalificeerd werden en daarvan dan gelijk de hartslag temeten voor ons onderzoek. De eerste paar 'holds' was er echter op dat gebied nog weinig te doen, dus zijn wegaan helpen omde tijden van de paarden die op de hold binnenkwamen te noteren. De hele dag lang was er bij elke hold vanalles te eten, koekjes, meloen, brownies, salade... En onderweg zijn we ook nog bij een schattigcafetjegestopt om koffie te halen.

Vanaf de 2e hold begonnen er ook paarden uit te vallen en konden we iets aan het onderzoek doen. Rond die tijd begon er ook pizza bij de holds te komen, heel vervelend :P Bij de een na laatste hold zagen we Dale. Hij crewde voor Dave, Gene en Jenn. Wij hebben natuurlijk even geholpen met alles klaarzetten en zodra ze de hold binnen kwamen rijden hebben we water over de paarden gegooid tot hun hartslag laag genoeg was om naar de dierenartsen te gaan (moet onder de 64 zijn). Rim kreeg wat last van buikkrampen en wilde niet meer eten, maar na een wondermiddeltje van Dave (calciumgluconaat en een honingdrankje)begon hij weer te grazen en zag hij er een stuk beter uit. Alle paarden kwamen heelhuids door de vet-check en de mannen begonnen lekker koude pizza te eten. Na een half uurtje moesten ze weer verder en galloppeerden ze de 'hold' uit.

Bij de laatste hold kwamen we ze weer tegen en hebben we weer geholpen.Daarna was het tijd om terug te gaan naar het kamp waar de finish was, want het eerste paard zou de 100 mijl met een tijd van 13,5 uur afsluiten. De snelste rennerdeed de 100 mile in15 uur, bizar!

Terug in het kamp is Celina de hartslag van het eerste paard gaan meten en ben ik naar de 'treatment barn' gegaan. Hier zou Lisa, de behandelend dierenarts, metingen voor ons uitvoeren. Helaas was dit niet gelukt en kon ik nog net 1 paarddie we op de hold hadden gemist meten. Daarna moest ik terugrennen naar de finish, want er zou een grote groep gaan finishen. Helaas was ik net te laat en stond Celina er alleen voor. We hebben er helaas een boel moeten laten gaan, ook omdat we maar 3 hartslagbanden hadden.

Dave, Gene en Jenn kwamen al snel binnen en waren als 4e gefinisht. Ze hadden de 50 mile gereden. Een uurtje later kwam Quentinons een biertje brengen enonshelpen hartslagbanden aangeven en uitleggen aan de ruiters wat we precies aan het doen waren. Op een gegeven moment werd ik door een auto opgehaald omdat er nog 2 paarden naar de treatment barn waren gekomen. Deze heb ik ook even gemeten en toen weer gauw teruggerend naar het hoofdkamp. Drukke avond dus! Rond 1 uur 's avonds werd het wat rustiger en zijn we een hamburgertje gaan bietsen bij de kok van de hardlopers. Uiteindelijk hebben we tot half 4 gewacht op de laatste ruiters. Deze hadden natuurlijk weinig zin om nog mee te doen, maar uiteindelijk hebben we ze toch over kunnen halen. Er was eigenlijk maar 1 ruiter, van een gediskwalificeerdpaard, die weigerde mee te werken.De allerlaatste ruiter werd om 5 uur of later verwacht dus daar hebben we niet meer op gewacht. Het was ondertussen tegen 4-en en ijskoud! Lekker ons bedje in dus!

Zondag zijn we weer bijtijds opgegaan voor de awards. De laatste renner die het hele parcours heeft uitgelopen kwam om 10 uur binnen. Om een 'buckle' te verdienen moesten dehardlopers binnen 24 uur binnen zijn. En om een 'completion' te krijgen moesten ze binnen 30 uur (en dus om 10 uur 's ochtends) binnen zijn. De meeste hardlopers kwamen gister zo stoned als een garnaal en lachend binnen strompelen. Vandaag liepen de meesten wat kreupel maar ze hadden de grootste lol en waren vol met grote verhalen. Dave en Rimbaud zijn uiteindelijk 4e geworden én hebben BC gewonnen ! Dit is best conditioned, een prijs voor het fitste paard in de top 10, o.a. het gewicht van de ruiter telt hier ook bij mee. Errug goed dus!

Na de awards zijn we lekker gaan eten en had Quentin ons uiteraard al snel weer gevonden. Emailadressen uitgewisseld en daarna de trailer opgeruimd en een biertje in het zonnetje gedronken terwijl Dave nog een paard moest beslaan. Uiteindelijk om 2 uur met de paarden vertrokken en om 9 uur kwamen we, met maar 1 plasstop onderweg en 3 dames die moesten rennen voor de wc, thuis aan. Onderweg heeft Celinadeze keer liggen slapen, en heb ik niet geslapen maar lekker mijn boek uitgelezen (Robin Hobb, the rain wild chronicles deel 2, aanrader!). We zijn door2 staten (New York en Massachussetts) gereden voordat we bij Vermont waren, maar helaas hebben we hier op zowel de heen als terugreisweinig van gezien aangezien het voor een groot deel een en al bos en boomlangs de snelweg was. Maar toch kunnen we weereen paarstaten aan het lijstjetoevoegen.Voor een schets van de reis en waar ik geweest ben check de 'kaart'.

Bij aankomst thuis hebben we de spullen opgeruimd, soepje gegeten en gedouched. Het water werd zowat zwart, aangezien we alleen vrijdagochtend de mogelijkheid hadden gehad om even snel te douchen.

Vandaag moesten we nog een beetje bijkomen van het weekend. Lekker tot half 8 uitgeslapen en 's ochtends met Rabi en Troy gaan rijden. Daarna hadden we een uur lang een skype-gesprek met onze begeleider Inge gehad, om wat besluiten te nemen over hoe nu verder te gaan. 's middags zijn we alle data van Vermont gaan structureren en hebben wede paarden gevoerden wat boompjes bemest. Na een bordje pasta is het nu wel tijd om naar bed te gaan, lekker bijslapen!