Nockamixon State Park
Zaterdagochtend zijn we om half 6 opgestaan om metingen te doen, want om 9 uur zouden we gaan paardrijden. We zijn deze keer het park in gegaan, een route die we alleen onze eerste rit hier hebben gedaan en daarna nooit meer. Sarah ging mee op Tanka en Celina was helemaal blij dat Rim na zijn week vrij na Vermont weer mocht lopen. Ik heb het idee dat Rabi erg vooruit is gegaan en had Meg gevraagd om haar te rijden om te kijken wat zij ervan vond. Zelf reed ik met Troy mee. Het park was erg leuk, al waren er door de stormen van afgelopen weken wel aardig wat bomen op het pad gevallen waardoor we onze weg af en toe off-trail moesten zoeken. We hebben uiteindelijk 10 mile gereden en Meg vond ook dat Rabi goed vooruit was gegaan. Zo met zijn vieren was het wel een erg rustig ritje, maar toch erg gezellig.
's Middags begon het te regenen en zijn we binnen analyses gaan uitvoeren. Van al dat binnenhangen werd ik aardig chagrijnig en ik ben zodra het droog werd lekker in het bos gaan hardlopen om af te reageren. Het was de eerste keer rennen in de USA en dus een maand of 2 geleden. Ik heb helaas mijn hardloopschoenen thuis moeten laten wegens een overvolle koffer en wilde niet te ver gaan omdat ik dus op mijn sneekers ren. Maar het ging zo lekker dat ik uiteindelijk drie kwartier heuvel op en af ben wezen rennen. Yeeeha! Van al dat paardrijden krijg je blijkbaar toch een aardige conditie ;)
Bij terugkomst hoorde ik dat we naar een cafétje gingen om hamburgers te eten. Gauw douchen en omkleden dus! We gingen naar een van de weinige kroegjes van Frenchtown samen met Meg, Dave, Mary en Frank-Mark-Bill. De gemiddelde leeftijd in de kroeg lag alleen tien(tallen) jaren hoger dan we hadden gehoopt, maar binnenkort willen we naar New Hope (een dorpje in de buurt) om daar te gaan stappen. Mary wist wel een oplossing voor het leeftijdsverschil en probeerde al sms'end Celina aan een Amerikaanse boeren jongen te koppelen. Blijkbaar was de jongen echter te verlegen want hij is niet naar het café gekomen.
Zondagochtend zijn we om kwart over 5 opgestaan om op het "towpath" te rijden. Dit is de oude route langs de Delaware River waar de muilezels vroeger de schepen voorttrokken en geeft een prachtig uitzicht op de river. We zijn heen met Meg en Reveille (geselecteerd voor de wereldkampioenschappen) meegereden. Zij reed alleen een stuk verder, dus wij zijn na 6 mile omgedraaid. Op de terugweg konden we het niet laten om te testen welk paardje het snelst kon rennen. We zijn het er nog steeds niet over eens. Celina vind dat 'haar' Troy het snelst kan, en ik vind dat mijn Rabi toch echt sneller is. Uiteindelijk kwam Meg ons voorbij terwijl ze toch 7 mile verder heeft gereden dan wij (zij 19, wij 12). Maar je hebt het dan ook wel over 1 van de top endurance paarden van de States, dus vonden we het niet zo erg dat ze eerder thuis was. We hebben in ieder geval wel veel lol gehad.
Terug op de farm wilden we weer metingen gaan doen. De stapmolen was echter te nat om de paarden erin te laten lopen, dus we hebben onze analyses van de 1e week, de 1e 5 paarden afgemaakt. Tussendoor waren we zo moe van het vroege opstaan dat we maar even een tukkie hebben gedaan. 's Avonds hebben we een oude Ierse film gekeken over een band, die Meg om de een of andere vreemde reden voor het team van de wereldkampioenschappen moet zien. Ze is 1e reserve, maar het is nog steeds niet duidelijk of ze nu wel of niet naar Londen (na de olympische spelen) gaan. Ze krijgt ondertussen wel super mooi tuig, zadeldekjes en rijlaarzen in de kleuren van de amerikaanse vlag voor het team opgestuurd, wel erg gaaf dus. Duimen maar!
Maandagochtend zijn we wéér om half 6 opgestaan om metingen te verrichten. Meg had namelijk om 8 uur paardrijles en wilde daarvoor nog een paardje rijden, waardoor wij dus vroeg klaar moesten zijn. Onze metingen zijn namelijk altijd voor het rijden. Er zit echter al sinds we hier zijn een flink gat in een deel van de stapmolen, wat door de blubber echt een glibbergat was geworden. De paarden struikelden hier flink in en dus besloot Meg dat we moesten stoppen en dat de stapmolen (door Dave die daar niet zo blij mee was) gemaakt moet worden.
Wij zijn toen lekker met onze giga truck naar het meer hier in de buurt (Nockamixon State Park, Pennsylvania) gegaan. De bedoeling was dat we er in een kwartiertje zouden zijn, maar wij namen per ongeluk de toeristische route (oftewel we waren verdwaald) en deden er bijna een uur over. Uiteindelijk zijn we toch lekker bij het meer gaan liggen en hebben we een stel mooie foto's en heel veel lol gemaakt (foto's volgen morgen in de map Nockamixon State Park).
Aan het eind van de middag zijn we boodschappen gaan doen, maar door het zonnen en de trek is dit iets uit de hand gelopen. We hebben in ieder geval genoeg lekkere dingen voor de komende weken in huis gehaald! Inclusief de grootste zak popcorn die ik ooit heb gezien haha. Morgen vertrekken we vroeg richting de universiteit want we gaan Meg helpen de ECG's te verwerken. Ondertussen hopen we dat Dave de stapmolen maakt.
Reacties
Reacties
Hopelijk is de stapmolen gefixt als jullie terugkomen. Veel succes met de ECG's en veel plezier in Philly. En vanaf nu alleen nog maar gezonde en voedzame etenswaren kopen! ;-p
Ik ben toch wel ERG benieuwd of er uit al die metingen wat komt...
is de temp. overdag al wat gezakt of blijft het heet?
De temperatuur is gelukkig wel wat gezakt. Het is nu tussen de 85 en 95 (dus eind 20 begin 30 graden celcius). Wel goed te doen dus, al was NY wel vies warm tussen die gebouwen...
Reageer
Laat een reactie achter!
- {{ error }}