Ik zit nu lekker met mn sloffen aan, kopje thee en koekje erbij en een dekentje op de bank mijn blog bij te werken. Buiten giet het niet te zuinig en wij hebben vanmorgen in deze hoosbui onze metingen verricht. Nu is het dus tijd om lekker op te warmen en mijn verhaal bij te werken, aangezien het alweer 1,5 week geleden is.

Sinds we terug zijn gekomen uit New York staat alles eigenlijk in het teken van de wereldkampioenschappen endurance in Londen op 25 augustus. Meg is met Reveille eerste reserve en het was de hele week afwachten of ze nu wel of niet naar Londen zouden worden gevlogen. Ondertussen moestenze elke avond Reveille's benen laseren en zwachtelen om haar in een zo goed mogelijke conditie te krijgen.Uiteindelijk is last minute besloten dat ze toch mochten gaan, en afgelopen zondag is Meg naar Londen vertrokken.

Maar even terug in de tijd. De week na NewYork zijn we eigenlijk vooral keihard aan het onderzoek bezig geweest. Elke dag, ook het weekend, zijn we de paarden gaan meten om onze verloren dagen in te halen. En natuurlijk elke middag lekker rijden, want de training hoort er natuurlijk ook bij ;) Het is nu namelijk eindelijk zeker dat we begin september een 'Competitive Trail Ride' in Vermont gaan rijden. Dit is een variant op endurance, je moet alleen binnen een bepaald time-frame binnen komen en je paard wordt voor en na de wedstrijd compleet gekeurd waarbij je aftrek punten krijgt voor elk schrammetje wat je tijdens de wedstrijd oploopt. Meg moet vrijdagochtend werken, en redt het niet om op tijd bij dewedstrijd te zijn, dus die heeft een ticket geboekt! Zo gaaf! Wij vertrekken dan volgens hun vrijdagochtend, wat volgens ons donderdagnacht is, met andere woorden, vroeg dus! De wedstrijd is in hetzelfde gebied als waar we de vorige keer onze metingen hebben verricht. We gaan zaterdag 1 september 40 mile rijden en zondag 2 september 20 mile. Meg gaat op Cadie, het paardje wat ik3 jaar geleden op haar 1e wedstrijdje hebgereden en wat nu wereldklasse niveau heeft. Dave gaat met zijn grote vriend Rimaud. Celina op Tanka, en ik natuurlijk op Rabi.Ik heb er echt zo'n zin in, maar we moeten bij zowel de paarden als onszelf nog wel even hard trainen en de puntjes op de i zetten.

Vrijdag zijn we na de metingenboodschappen gaan doen in de Walmart. Het was even zoeken, aangezien we hier nog nooit zelf heen waren gereden, maar uiteindelijk toch de goede plek gevonden. Dave is vrijdag de 17e jarig, maar vliegt de 16e al naar Londen. Hij draagt telkens shirts die meer gaten dan stof bevatten, dus wij hebben voor zijn verjaardag een nieuw knalgeel shirt gekocht met de tekst 'Warning, don't get blinded by my awesomeness' of iets in die richting. We gaan hem stiekem in zijn tas doen met een kartonnen zakje eromheen met daarop: don't tear this one apart, Happy Birthday! Ik ben heel benieuwd wat hij ervan zal vinden! In de Wallmarkt heeft Celina nog nieuwezwart-roze sportschoenen voor 15 dollar gekocht. Mijn maat hadden ze helaas niet...

Vrijdagavond kwamen vrienden van Meg en Dave, Jeremyen Ellen, met de trailer in de achtertuin staan. Zij hadden 2 paarden bij zich, eentje die naar iemand in New Jersey moest en een ander die geleased wordt aan een Japanse ruiter envoor het Japanse team aan de wereldkampioenschappen meedoet. Hele aardige mensen! We hebben lekker pizza zitten eten en bier gedronken, topavondje dus.

Zaterdag zouden we na de metingenmet Megen Sarah gaanrijden in het park. Sarah belde echter af en we zijn toen met z'n drieën naar buiten gegaan, erg gezellig.Eind van de middag gingen Meg, Dave, Jeremy en Ellen naar eenbeursen etentjewaar zevoor uitgenodigd waren. Wijhebben toen lekker een meidenavondje gehouden: film, bier en pizza :)

Zondag eind van de ochtend vertrok Meg naar Londen. Last minute moest er nog vanalles ingepakt worden, maar uiteindelijk vertrok ze maar een uurtjelater dan gepland. Wij zijn toen nogeven langs Dave z'n moeder gegaan om haar ook veel plezier te wensen en te vragen of we nog iets konden doenaangezien zij woensdag naar Londen vertrekt om vrienden te bezoeken enbij Meg en Dave langs te gaan. Ze had echter alles al geregeld, al kregen we wel zelfgemaakte brownies mee, hmmmm. 's middags wilde Celina haar nieuwe schoenen testen en zijn we dus een rondje gaan hardlopen. Deze keer niet het bos in, maar 3,5 km rond de maisvelden. Wel een leuk rondje, al viel het hier ook weer tegen hoeveel hoogte verschillen er eigenlijk zitten. Te paard voelt dat toch anders :P

's Avonds had Dave wat vrienden uitgenodigd die ook voor het Amerikaanse team rijden en hij zou hun later die avond naar het vliegveld brengen. Niet iedereen had namelijk dezelfde vlucht. Jenn kwam ook gezellig langs, en nodigde ons gelijk uit om volgende week zondag naar een feestje van een vriendin van haar te komen. We hebben lekker hamburgers met maiskolven van de grill gegeten (hier heet dat een bbq) en Jenn had nog extra bier mee waardoor onze koelkast nu met het bier van haar en Ellen en Jeremyhelemaal afgeladen zit :) Het was reuze gezellig, gewoon lekker kletsen, een spontaan feestje.

Maandagochtend gingen we weer (net als de afgelopen 7 dagen) aan de metingen. Daarna zijn we om het af te leren gelijk maar een rondje gaan hardlopen. Deze keer 4,5 km, het begint langzaam ergens op te lijken. Omdat ik nog steeds op mn gewone sneekers ren wil ik echter liever sneller dan verder rennen. En aan die heuvels moet ik ook nog steeds een beetje wennen.

Eind van de ochtend bracht Dave Jeremy en Ellen met hun paard Red naar het vliegveld. Ondertussen zijn wij artikelen gaan lezen en maar aan onze klusjes begonnen: plantjes water geven, Valentia's (de golden) voetjes trimmen, honden wassen, stapmolen aanharken. 's Middags heb ik Rabi nog even in de bak gereden. Het ging opzich wel lekker maar ze begint zo fit te worden dat het moeilijk is om nog rustig een rondje te rijden zonder dat ze wil gaan racen. Maar uiteindelijk reed ik zingend door de bak en liep zij lekker relaxed haar oefeningetjes. 's Avonds hebben we een filmpje gekeken. Het is wel stil zo, zonder Meg en Jeremy en Ellen. En het wordt nog stiller zodra Dave ook naar Londen is vertrokken.

Vanmorgen zijn we weer metingen gaan doen. Halverwege de metingen begon het echter ineens te gieten, maar we hebben het toch verzopen en wel af kunnen maken. Hopelijk wordt het vanmiddag nog even droog en kunnen we lekker gaan rijden.