Dinsdag begon de dag uiteraard weer met metingen. Na de metingen zijn we lekker gaan rijden en hebben we foto's met onze paarden gemaakt. Het zijn dezelfde foto's als die we eerder hebben gemaakt en die ik als header boven mijn blog heb, maar dan zijn de graanstoppels helaas verdwenen en vervangen voor groen gras. Het weer is na een paar koelere weken weer aan het verbeteren en het was dan ook flink heet met rijden. Na het rijden zijn we Rime haar oog gaan verzorgen (het oog is vorige week verwijderd en we checken de wond en temperaturen haar nog 2x per dag) en daarna op naar Mary en Frank/Bill/Mark. Zij wonen voor Amerikaanse begrippen om de hoek en we zouden gaan kijken hoe Mary met haar pony voor de kar rijdt (ze rijdt aangespannen wedstrijden op hoog niveau). Uiteindelijk konden we omstebeurt meerijden terwijl zij dressuurproeven oefende. Wel leuk om te doen! Terwijl ik met Mary naar het dressuurveld reed, kwam Celina op een stoere four-wheeler aancrossen. Op de terugweg ging zij op de koets en mocht ik opdat ding. Het is een soort crossmachine met 4 wielen die net zo schakelt als een motor. Ik wist alleen niet dat Celina de benzinetoevoer had dichtgezet waardoor ik halverwege de oprit strandde. Gelukkig was Mary's moeder, een 80+ omaatje, in de buurt om me weer aan de gang te helpen. Blunder! Maar al gauw crosste ik weer weg. Na het rijden hebben we met een biertje (het was Celina's beurt om te bobben) naar de zonsondergang zitten kijken en uiteraard weer een paar mooie foto's gemaakt. O.a. van een van de ándere auto's van Mary en Frank (naast de giga excursion die wij geleend hebben), een gave rode convertible wat volgens Jeroen een Mazda MX5 en volgens mij gewoon een gave bakis. De avond werd uiteraard afgesloten met hamburgers van de grill. Frank dacht zelf dat zijn burgers minder waren dan die van Dave, maar wij hebben lekker zitten schranzen. Uiteindelijk met een aantal recepten om augurken te maken (jaaa, dat wist ik ook niet maar die worden blijkbaar van courgette of komkommer gemaakt) en een kaartje voor de braderie in ons zak weer richting huis. De braderie is eigenlijk meer een boerenmarkt met allerlei beestenraces en shows, erg leuk maar helaas zijn we er niet meer aan toe gekomen om daar heen te gaan. Gelukkig hadden we de paarden al voor ons bezoek gevoerd en konden we thuis aangekomen direct ons bedje in duiken.

Woensdag begon de dag veel te vroeg met metingen en daarna een combo paardrijles samen met Celina van Nancy. Rabi en ik waren deze keer als eerste. Ik had al een tijdje problemen met Rabi. Ze wilde maar slecht de rechterkant op en de oefeningen (voor de kenners, o.a. schouder binnenwaarts) aan die zijde wilde ze ook niet goed meer uitvoeren. Ze begon dan als een gek rondjes te draaien en dezelfde oefeningen als waar ik om vroeg de andere kant op uit te voeren. Alsof ze wilde vragen, 'is het zo wel goed'? Ik had haar rug al nagekeken maar niet echt iets duidelijks kunnen vinden. Aangezien ik niet zeker wist of ik als ruiter nu iets verkeerd deed of dat er iets met mijn paardje was,had ikbesloten om nog een les te doen. Tijdens de lesvond Nancydat ze haar rechter achterbeen iets minder actief gebruikte en met het zadel op bleek ze erg pijnlijk in haar rug te zijn vlak achter het zadel. Einde les voor mij dus. Ik heb Rabi terug op stal gezet en met Nancy een plan bedacht om haar een aantal dagen vrij te geven, 2x per dag een half uurtje te masseren en aan de hand te wandelen. Ondertussen had Celina nog veertig minuten over van wat nu ineens een privéles werd. De les was helemaal gericht op onze 2-day 60 (60 mile in 2 dagen) wedstrijd in Vermont van volgende week. Nancy is een heel lief vrouwtje, puur amerikaans, vol met complimenten, achter in de 50, hoge rijbroek met een shirt in haar broek, geen kont of kuiten, hoge laarzen, een echte paardrij instructrice. Ze vroeg Celina om met Tanka aan te galopperen en zodra zij dat deed riep ze 'No, no, no, there was absolutely NOTHING good about that!' waarop ze uitlegde hoe ze het wel graag zou willen zien.Het zal je maar gezegd worden, haha.Tot op de dag van vandaag is dit natuurlijk onze nieuwe uitspraak voor alles wat mis gaatgeworden, hilarisch!

's Middags zijn we op jacht gegaan naar nieuwe paardrij chaps (beenkappen), aangezien die van ons er door al het rijden niet meer uitzien. We zijn half New Jersey en Pennsylvania door gereden zonder al te veel succes. Uiteindelijk hadden ze overal alleen hele dure of rare maten en vormen. We kwamen zelfs bij 1 'tack shop' die niet meer bleek te bestaan. Na een hele dag rondrijden gingen wemaar weer richting huis. Celina wilde nog even Rim gaan rijden, maar 1 van zijn achterijzers bleek los te zitten. Hij was helemaal gedraaid en daarna was Rim weer op het ijzer gaan staan waardoor 1 van de voorlippen nu in de wand van zijn hoef stak. Gelukkig hebben wij allebei onze cursus 'Hoefverzorging' op school gevolgd en kunnen we zo'n ijzertje duswel even afhalen ;)Na een kort overleg over wie het mocht doen ging Celina aan de slag aangezien het ‘haar' paardje is en zij het losse ijzer ontdekt had. Voor de zekerheid hadden we het nummer van Mary en Frank achter de hand, mocht het ijzer toch te vast zitten en we wat extra mankracht nodig hadden, dan zouden ze zo ter plaatse zijn. We zijn Dave zijn hoefsmedenwagen in geklouterd, hebben de juiste tang en ander gereedschap uitgezocht en Celina sloeg zijn hoefsmedenschort om haar rijbroek. Netjes de nagels terugslaan, één voor één ze eruit trekken en dan hoppa het ijzer eraf. Gelukkig bleef Rim netjes staan en konden we achteraf een stel mooie foto's met de tekst 'How to sabotage David Augustine's horse?? --> Like that!! ;-) ' op facebook plaatsen om Dave eens lekker in de maling te nemen. Na dit avontuurtje Hollandse pot met bloemkool, gebakken aardappeltjes en kipnuggets/vissticks gegeten en daarna waren we alweer afgeserveerd en was het tijd om naar bed te gaan.

Donderdagochtend begon de dag uiteraard weer vroeg met metingen. Daarna zijn we omstebeurt gaan hardlopen. Celina rent namelijk sneller, maar ik ren een stuk verder waardoor samen lopen niet echt een succes bleek te zijn. Ook willen we allebei graag het Garmin horloge mee nemen om te kijken hoe hard je rent. Het was een bloedhete dag en Celina kwam met een rood hoofd terug om te zeggen dat het maar net aan te doen was. Ik besloot daarop een zakdoek nat te maken en om mijn hoofd te knopen en als zigeunertje te gaan rennen. Uiteindelijk heb ik een PR gezet, 10 km door de velden en de bossen!!! Het verst wat ik ooit heb gerend! Margret, één van de Jack Russells, was mee gaan rennen en die heb ik achteraf voor de zekerheid maar even een koude douche gegeven om af te koelen. Zodra ik zelf ook weer op adem was zijn Margret en ik nog een uur met Rabi in het bos gaan wandelen nadat ze natuurlijk haar enige echte paardenmassage had gehad. En dat valt nog best tegen, zo'n paard is best eengrote unitom ‘even' te masseren! Maar uiteindelijk liepen we heerlijk relaxed door het bos met z'n drietjes.

's Middags was het tijd om eens serieus aan het onderzoek te gaan en hebben we een berg computer analyses uitgevoerd. Tegen vijven besloten we nog even de groene waterbakken van de paarden met een borstel schoon te schrobben en's avonds kwam Jen echte Hollandse pannenkoeken eten. Ze had haar paard Snickers bij zich omdat hij net bij de dierenarts een paar injecties in zijn rug had gekregen waardoor hij een paar uur in een stal moest blijven staan. Ondertussen konden wij natuurlijk met een Bud Light Lime lekker chillen op de patio. Zodra het donker begon te worden is Celina pannenkoeken gaan bakken en zijn Jen en ik de paarden gaan voeren en Rabi nog een keer gaan masseren. Zodra wij klaar waren, waren de pannenkoeken ook zo'n beetje klaar en konden we meteen aanschuiven, heerlijk. Zelfs Jen vond ze lekker!

Vrijdagochtend begon weer met metingen, waarna we bij Sarah gingen kijken die les op Tanka had. Erg leerzaam aangezien Nancy ook wat comments onze richting op maakte. Al lijkt Sarah ons weliets minder te mogen sinds onze laatste buitenrit. Na de les zijn we in de moestuin gaan werken. We hadden namelijk bedacht om deze helemaal op te knappen voordat Meg weer terug is. Een goed voornemen, maar heel wat meer werk dan we in eerste instantie hadden gedacht! Eerst moet namelijk al het onkruid gewied worden, de tomatenplanten zijn overwoekerd en moeten met strotouwtjes opgebonden worden, endan moeten ernatte kranten met daarop hooi/gedroogd gras gelegd wordenzodat het onkruid minder snel terug komt. 's Middags zijn we naar de supermarkt gegaan en op weg daarheen langs het postkantoor om gratis kranten te halen. Van de dame achter het loket mochten we zoveel meenemen als we nodig hadden, maar helaas zaten er niet veel kranten meer in de bak. Bij de supermarkt hebben we nog een stapel reclameblaadjes meegenomen en zo hadden we dus genoeg om mee te beginnen. We kregen 's middags ook te horen dat Meg de dag erna in de wereldkampioenschappen mee zou rijden! Ze was namelijk 1^e reserve, maar toch voor de zekerheid naar Londen overgevlogen. Nu bleek er een ander paard niet goed te zijn waardoor zij mee kon doen. Uiteindelijk bij de vet check voor de race bleek er nog een paard afgekeurd te zijn. Er waren nu 4 paarden voor het team over en Meg zou als 5^e rijder als individu rijden en dus niet voor het Amerikaanse team uitkomen.

's Avonds zijn we met een kom soep en een knoflookbrood op de bank geploft om 'National Velvet' te kijken. Een hele oude paardenfilm die we van Sarah hadden geleend. Na een uurtje stortten we echter allebei om en zijn we ons bed maar in gedoken.

Ook zaterdagochtend gingen de metingen gewoon door. Na de metingen hebben we nog even in de moestuin gewerkt, waterbakken bijgevuld, Rabi gemasseerd, paarden in en uit de stapmolen gehaald, gevoerd, Rime's wond gechecked, hondenpoep van Valentia gezocht en opgeruimd, een normale ochtend in Frenchtown dus. Tussendoor renden we steeds naar binnen want de wereldkampioenschappen endurance zijn begonnen. Meg reed de hele dag langrondom de18^e plaats, als snelste van alle amerikanen. Uiteindelijk is er 1 amerikaanse rijderuitgeschakelt, maar om het team te plaatsen zijn er 3 finishers nodig en die waren er. Amerika was daarmee 4^e in de landenlijst. Meg zelf reed echter als snelste en finishte als 11^e ruiter, 1 seconde achter nummer 10. Rond het tijdstip dat de Amerikanen aan het finishen waren begon het flink te onweren in Londen. De race is uiteindelijk afgelast en de plaats die elke rijder op dat moment had werd zijn/haar finish plaats.Wij vonden het super spannend en bleven de hele dag facebook en de endurance site in de gaten houden en ondertussen hadden we contact met Jen die via via weer nieuwe informatie kreeg. Tijdens al het rondgemail met Jen heb ik ineens de bijnaam Marvelous gekregen. Ze vroeg namelijk of 'M&U' waar Celina en ik onze mails mee ondertekenen voor 'Mozart & Unique' (Mozartbetekent klootzak en Unique is Celina's bijnaam sinds Vermont) stond, waarop ik reageerde, nee Marvelous natuurlijk Mozart! Uiteindelijk bemoeide John, Jen's man, zich er ook mee endacht dathet allemaal over Beethoven ging in plaats van Mozart. Uiteindelijkis dit dus zijn nieuwe bijnaam geworden, en word ikMarvelous genoemd,haha.Maar ik geloof dat ik het toch beter heb getroffen dan het echtpaar Mozart & Beethoven ;)

Zodra Meg gefinished was was het tijd om naar onze 'Poolparty' te gaan. We gingen weer naar hetzelfde huis als vorig weekend. Helaas was het net als vorige week weer bewolkt maar dat mocht de pret niet drukken. Zodra we aan kwamen werd ons gelijk een hamburger aangeboden en ging Tom aan het grillen naast het zwembad. En wij waren nog wel bang dat we op hamburger dieet moesten nu Dave er niet was, haha. Na het eten zijn we gelijk het zwembad in geplonst en terwijl Celina, Jen, Tom en Sue met een biertje langs de rand hingen ben ik als BOB lekkervan de duikplank af gaan duiken.Ook hadden ze een ‘onderwaterskateboard' wat nog best lastig was om überhaupt op te blijven staan maar waar we ons prima mee hebben vermaakt. Volgens Tom was het water het warmst als je eerst het zwembad in ging (wat al 92 graden Farenheid = 33 graden Celcius was), daarna er gelijk weer uit, hoelahoepen, bij de waterval kijken, gedag tegen de pelikaan zeggen, de hond aaien en dan weer terug. En ja hoor, dat bleek wel te kloppen, je kreeg het namelijk tijdens dat rondje aardig koud en dan voelt het zwembad inderdaad warmer,haha. Eind van de middag besloten we de hot tub nog even uit te testen. Heerlijk buiten in de hot tub, met een tv erbij waarop het weerbericht continu draaide om de storm Isaac in de gaten te houden die richting Florida komt, en bubbels!!! Uiteindelijk besloot de rest er ook bij te komen en zaten we gezellig met z'n vijven in de hot tub.

Al gauw werd het echter donker en besloten wij maar weer eens op huis aan te gaan. In het pikke donker moesten we daar namelijk nog de paarden voeren en Rabi masseren. Gelukkig zijn ze allemaal nogal food oriented en moet je ze eerder wegduwen dan dat je ze achter uit het veld hoeft te halen. Ze stonden zelfs al hinnikend klaar terwijl wij de auto uit kwamen, haha.

Vandaag was het dan éindelijk uitslaapdag! Helaas dacht Helen, de Jack Russell die op een kussen naast mijn bed slaapt, daar anders over en besloot om half 7 dat het tijd was om eruit te gaan. Ik stond dus om iets over half 7 in mijn pyjama buiten om de honden uit te laten. Gelukkig kon ik daarna nog even terugduiken maar om kwart voor 9 vond Helen het toch echt genoeg geweest en begon te blaffen voor het leven. Er was gewoon geen houden meer aan, dus besloten Celina en ik maar eens op te staan en die gekken (de gillende Jack Russels) de tuin in te schoppen. We hadden besloten vandaag ook een vrije dag van het onderzoek te nemen, heerlijk! Na het voeren in de ochtend ben ik Rabi gaan masseren en heb ik haar drie kwartier aan de longe laten draven. Het gaat gelukkig al een stuk beter met haar rug en je kunt niet echt meer een reactie uitlokken. Morgen komt Nancy terug voor de 2^e helft van mijn les, ik ben benieuwd hoe dat gaat!

Morgen komen Meg en Dave terug dus vandaag moest alles zoveel mogelijk aan kant gemaakt worden. Het huis schoonmaken, kranten en hooi in de moestuin leggen, van de kilo's tomaten die we oogsten pastasaus maken, plantjes water geven, paarden verzorgen, stal schoonmaken en aanvegen, enz. enz. We hoorden van Jen dat er een uitverkoop in een grote paardenwinkel was dus daar moesten we tussendoor ook nog even heen om chaps te scoren. Ik zag meteen gave zwarte chaps met paarse sterretjes langs de rand, maar helaas bleken die alleen in kindermaatjes te zijn en pasten mijn kuiten daar net niet in. Verder hadden ze alleen hele dure of vreemde modellen, een beetje een bummer dus. Op de terugweg hebben we onszelf daarom maar getrakteerd op een ‘klein' ijsje. Met het tanken van de Prius bleek dat na een hele week touren door New Jersey en Pennsylvania voor chaps, 2x naar het zwembad, stappen in New Hope en het droppen van die gevonden kat, en naar de supermarkt we voor maar 29 dollar aan benzine hadden opgereden. Een meevaller dus!

Bij thuiskomst eindelijk weer eens gaan paardrijden! Dit was ondertussen al bijna een week geleden, hoogste tijd dus. Ik ging op Troy en Celina op Tanka, de enige paardjes die we nog over hebben nu Rimzijn ijzer kwijt isen Rabi geblesseerd is. Halverwege de rit werd Troy ineens erg nerveus en schrikkerig terwijl dat normaal niets voor hem is. Op dat moment zagen we een gigantische luchtballon in het veld naast de paarden landen en sprongen we net op tijd van de paarden af om ze te kalmeren voordat ze met ons aan de haal zouden gaan.Na deze bizarre actienog even de paarden in de wei gechecked maar alles was in orde en de rust was weder gekeerd. Daarop hebben wij onze rit afgemaakt, heerlijk! 's Avonds hebben we een appeltaart gebakken met een 11 en USA erop voor Meg's terugkomst. Een druk dagje zo en ons laatste dagje home alone. Morgen is het weer een vol huis, zal wel wennen worden.