Vrijdagochtend vroeg begon ons volgende avontuur: Washington D.C.! We moesten vroeg op, want we konden van Meg een lift tot in Philadelphia krijgen. In Philly aangekomen hebben we even wat extra koekjes ingeslagen (daar kan je natuurlijk nooit genoeg van bij je hebben) en zijn we met de Greyhound bus meegegaan. Onze bagage kon onderin het ruim van de bus en het was aardig rustig dus halverwege de reis hebben we beide lekker een apart bankje in beslag genomen, heerlijk! Na 3,5 uur kwamen we via Baltimore in Washington D.C. aan. De eerste indruk was gelijk al een compleet andere wereld dan New York. Veel groen, ruimte, grote indrukwekkende witte/zandkleurige gebouwen, rustiger op straat en de mensen hebben een stuk minder haast. We hebben gelijk de metro richting hostel gepakt, want dat zeulen doorde stad met een zware tas wilden we niet nog een keer uitproberen.

Bij het Allen Lee Hotel aangekomen liepen we er eerst bijna straal voorbij. Het zal toch niet dat lelijke afgebladderde gebouw zijn? Wel dus! Binnen waren zowel de vloeren als de muren schots en scheef en werden we niet bepaald hartelijk ontvangen door de dame achter de balie. Niet echt een goed begin dus. Onze kamer was ongeveer even groot als die in New York, maar dan met een 2 persoonsbed in plaats van een stapelbed waardoor je toch iets meer manoeuvreerruimte hebt. Alles was netjes en schoon en er waren 2 badkamers en 2 toiletten, waardoor we nooit in de rij hoefden te staan. Best relaxed dus! We hebben gauw onze spullen gedumpt en zijn toen op weg gegaan naar het centrum. Op weg naar buiten zat er een vriendelijke kerel achter de balie, ook dat viel mee dus. Uiteindelijk echt een prima hostel op loopafstand van het centrum.

Op weg naar het centrum viel een ding al snel op: Washington Monument. Een gigantische obelisk die vanuit vrijwel elk punt van de stad te zien is. Wij begonnen gelijk allemaal maffe foto's te maken terwijl we in de richting van die gigantischepaal liepen. Bij het monument aangekomen bleek dat hij dicht is voor bezoek omdat er vorig jaar een aardbeving in dit gebied is geweest en hij dus onder renovatie is. Beetje jammer maar we kregen te horen dat je vanuit 'the old post office' ook een erg mooi uitzicht over de stad hebt dus dat gaan we morgen bekijken. Alle monumenten en regeringsgebouwen liggen in 1 gebied, dus van Washington monument liepen we al snel richting het 'World War II monument', een prachtig monument met de namen van alle staten van Amerika rondom een poel met water met 2 fonteinen. Vanaf hier had je ook al uitzicht over de 'Reflection Pool' en het 'Lincoln Memorial'. Hierbij moest ik gelijk denken aan de film Forrest Gump die hier een toespraak houd: 'Run, Forrest, Run!'

Nadat we alle trappen in de brandende zon weer afgelopen waren zijn we nog even langs het Vietnam en Korean War VeteranMemorial gelopen. Bij beide herdenkingsplaatsen waren er standbeelden van militairen in de plantenperken gezet. En bij het Vietnam Memorial stond er ook een grote spiegelwand met alle namen van de overleden militairen. Wel erg indrukwekkend, monumenten maken kunnen die Amerikanen wel. Overal lopen ook eekhoorntjes door de straten, wel erg schattig. Vanaf de 2 memorials besloten we terug te gaannaar het hostelom een plek te vinden om te gaan avondeten. Het was namelijk ondertussen al best laat geworden in ons enthousiasme om alles gelijk te gaan bekijken. Op de terugweg kwamen we als kers op de taart nog langs het witte huis! Nog even gegluurd of we een glimp van Obama op konden vangen maar helaas.

Terug bij het hostel aangekomen zijn we eerst op bed neergeploft en hebben een (helaas lauw) biertje gedronken en de bus Pringles moest er ook aan geloven. Weer helemaal op krachten gekomen zijn we ons gaan optutten om vanavond misschien op stap maar in ieder geval uit eten te gaan. In de lobby spraken we een aantal jongens die zeiden dat we om te stappen naar 'U-street' moesten zijn. Bijna alle straten in Washington zijn namelijk horizontaal alfabetisch en verticaal gewoon genummerd. Best handig zodra je het systeem door hebt. We besloten echter om voor het avondeten naar de wijk Georgetown te gaan en dan even verder te kijken. Dit bleek een hele gezellige wijk te zijn, heel anders dan het strakke 'The Mall' waar alle monumenten en regeringsgebouwen staan. Ons hostel stond precies tussen the Mall en Georgetown indus we gingen lekker lopen. Al leek dat zo laat op de avond meer op strompelen aangezien Celina van haar nieuwe schoenen van de Walmart overal blaren had en ik een paar dagen eerder met hardlopen per ongeluk mn zool eruit had getrapt. De zool van mijn schoen was bij de hiel namelijk helemaal versleten en hol, en ik was door het gedeelte waar je normaal op staat heen gezakt, waardoor dit nu tot op de grond lag. Oftewel mijn tenen staan nu hoger dan mijn hiel wat een heel apart loopje en niet echt beste demping geeft. Maarja, je moet toch wat, en op slippers de hele dag de stad in is ook zo wat.

Uiteindelijk ging het best prima en zijn we bij een leuk cafeetje beland waar we uiteraard allebei aan de hamburger gingen. Ik heb nog even nagevraagd welk bier er werd aangeraden zodat ik weer eens iets nieuws kon proberen. Het eetgedeelte was helemaal achter in de zaak onder een glazen dak wat open stond. Eigenlijk ‘buiten' dus met een Grieks standbeeld en overal nepplanten, lekker fout maar wel gezellig. Na het eten zijn we nog even naar het bargedeelte van de zaak gegaan maar al snel begon hier een dronken pianoman te zingen en te spelen. Helaas had hij voor beide weinig talent dus we besloten maar snel op te stappen. We waren allebei zo moe van de hele dag reizen dat we besloten morgen maar op stap te gaan en nu lekker ons bedje in te duiken.

Zaterdagochtend zijn we bijtijds opgestaan voor het ontbijt. Ik herinnerde me ineens dat ik vannacht wel iets heel vreemds had gedaan. Ik lag lekker te slapen toen ik ineens ‘wakker' schrok omdat ik de paarden moest zadelen en voeren. Ervan overtuigd dat we op wedstrijd waren heb ik de deur van de kamer opengemaakt en ik was al bijna de gang op gewandeld toen Celina wakker werd. Zij zei heel lief: 'doe de deur maar dicht. En nu de ketting erop. Ga maar terug naar bed. Goed zo'. Waarop ik haar braaf gehoorzaamde en weer lekker terug naar bed ben gegaan. Pas vanmorgen bedacht ik hoe bizar dit eigenlijk was en dat ik zomaar 's ochtends in mijn pyjama onder Washington monument wakker had kunnen worden. Bizar! Ik heb al jaren niet meer geslaapwandeld maar in Vermont had ik ook al zoiets raars. Ik werd toen midden in de nacht wakker en riep 'Jezus wat een zooi' omdat ik dacht dat één van de honden de hele trailer overhoop had gehaald. Toen ik zag dat alles ok was ben ik weer verder gaan slapen, haha.

Maar terug naar het Washington verhaal. Het ontbijt was heel simpel maar best prima. Witte boterhammen, broodrooster, honing, jam en pindakaas. En een kopje koffie of thee. Precies wat je nodig hebt. Na dit ontbijtje zijn we de stad in gedoken om de overgebleven monumenten te bekijken. Natuurlijk stond het Witte Huis eerst op het programma. Gister waren we namelijk zo moe dat we er vandaag nog eens de tijd voor wilden nemen. Allebei op de foto en natuurlijk ook even naar de achterkant. Hier was een street skate hockey toornooitje bezig, wel leuk om te zien. Daarnaast zat een man met borden tegen het homohuwelijk en een eindje verderop was een andere man een redevoering over de terugkomst van Jezus op aarde aan het houden. Best bizar, die protesten zo voor de deur!

Vanaf het Witte Huis zijn we doorgelopen naar 'the Old Post Office'. Binnenin dit grote gebouw waren een aantal souvenirwinkeltjes en verder was het hele gebouw leeg. Echt heel erg zonde aangezien er 11 etages aan lege galerijen waren. Wij namen de lift naar boven en konden vanaf de hoogste toren over de hele stad uitkijken. Wel leuk om te zien. Na dit bezoekje zijn we naar de andere uiterste hoek van ‘the Mall' gelopen, namelijk het Capitol Building. Ook dit was erg mooi, groot en wit om te zien (alle gebouwen in the Mall zijn eigenlijk zandkleurig/wit en overal zijn grote grasvelden en plantsoentjes met bomen'). Hierna zijn we het Museum of American Indian History in gegaan. Alle musea in de stad zijn gratis, wel leuk om even binnen te schieten als je tijd over hebt dus. Het museum was vooral erg groot en vertelde iets minder over de indiaanse geschiedenis dan ik had gehoopt. Wel heb ik weer een aantal inzichten opgedaan zoals dat er voor de komst van de Europeanen nog geen paarden in Amerika waren. Ze hadden ze ook een aantal Indiaanse tuigen en paardenfoto's hangen, wel gaaf om te zien.

Na een uurtje hadden we het wel gezien en wilden we weer naar buiten. Toen we door het raam keken bleek er echter een gigantische storm te zijn losgebarsten! We hebben dus maar geven gewacht en zijn op het gratis wifi netwerk van het museum gaan spelen. Toen de hoosbui over was zijn we gauw terug naar het hostel gegaan. Onderweg kwamen we langs een aantal omgewaaide hekken en er was een drankkraampje zo haastig vertrokken dat er allemaal ongeopende flesjes op de grond waren achtergebleven. Wij hebben dus lekker een colaatje meegenomen voor onderweg ;)

Het begon helaas ook weer te regenen maar wij hebben stevig door gestekkerd en zijn uiteindelijk toch nog redelijk droog bij het hostel aangekomen. Hier hebben we ons even omgekleed waarna we ons weer naar buiten gewaagd hebben richting de wijk Adams Morgan. Hier bleek volgens internet namelijk een leuk uitgaansgebied te zijn en wij wilden dat wel eens van dichtbij bekijken. Dit weekend werden er een aantal stations in het centrum gerenoveerd en dus reed er een gratis shuttle bus over dat traject. Onderweg naar de bus kwamen we langs een McDonald's waar we snel even hebben avond gegeten. Daarna met de bus naar Adams Morgan waarna we nog een eind moesten lopen en toen waren we er. Via internet hadden we de tent 'Grand Central' gevonden. Toen we binnenkwamen lag de gemiddelde leeftijd een stuk hoger maar al gauw kwamen er ook wat jongeren binnen. De sfeer bleef echter wat tam dus op een gegeven moment besloten we een andere tent te gaan zoeken. Tegenover stond bij 'The Reef' een rij dus dat zal wel iets leuks zijn. Binnen gekomen werd ik gelijk door een grote neger geknuffeld die vertelde dat hij zo blij was dat we er waren. Tegelijk werd Celina door een jongen aangesproken die afvroeg of hij knapper was dan zijn vriend (wat hij duidelijk niet was). Wel een grappig begin dus! Uiteindelijk heb ik me los weten te maken uit de omhelzing en zijn we hier de hele avond blijven hangen. Ik heb echter nog nooit eerder een stapavond meegemaakt waarbij er geen enkele knappe kerel te bekennen was. Echt de ene was nog erger dan de ander. We hebben het echter hartstikke naar ons zin gehad en lekker met allerlei jongens staan dansen, feesten en kletsen. Aan het eind van de avond werden we nog meegevraagd naar een after party wat bij doorvragen een ‘privé after party' bij iemand thuis bleek te zijn. Dit hebben we meteen wijselijk afgeslagen en we zijn richting shuttle bus gaan lopen. Vlak bij de halte kwamen we er één tegen maar toen we hem wilden aanhouden wees hij richting halte. Daar aangekomen bleek dit echter de laatste bus te zijn geweest. Balen! Dat werd dik 40 minuten terug lopen dus. Maar na 3 maanden zijn we gelukkig nog lang niet uitgekletst en het werd dus een gezellige nachtelijke stadswandeling.

Zondagochtend moesten we weer vroeg op want het ontbijt wilden we uiteraard niet missen. Daarna zijn we naar het Museum of Natural History geweest aangezien Celina nog nooit zoiets had bezocht en ik het ook wel leuk vind. Na een ochtendje vol met dinosaurussen, mini paardjes en andere bijzondere dieren zijn we terug naar het hostel gegaan om onze tas op te pikken. De tas was met dezelfde inhoud ineens 2x zo zwaar geworden, bizar! We moesten hem nu dus met z'n tweeën dragen, niet echt handig. We wilden met de metro naar de dierentuin, aangezien de toegang hiervan ook gratis was en ik al tijden niet meer in een dierentuin ben geweest. Door de renovaties moesten we er echter halverwege uit en toen slikte het metropoortje onze kaartjes in, balen! Het volgende stukje konden we met de gratis shuttle bus maar het laatste stuk moesten we toch echt weer vervoer hebben. Uit protest tegen de metro besloten we aan een shuttle bus medewerker de beste bus verbinding te vragen. Hij vertelde ons dat we bus 42 moesten hebben, die toevallig net kwam aanrijden en waar we zo in konden springen. Op een gegeven moment duurde de rit wel erg lang en ben ik de buschauffeur maar eens gaan vragen waar we er precies uit moesten. Bleek dat we bus L2 hadden moeten hebben! De aardige buschauffeur vertelde ons echter precies waar we eruit moesten en wees de halte aan, zodat het niet nog een keer fout kon gaan. Zodra we bus L2 in waren gestapt moesten we natuurlijk weer 1,80 dollar per persoon betalen. Dit moest briefje voor briefje en muntje voor muntje in een machine voorin. De buschauffeur werd echter zo ongeduldig dat hij ons na 2 dollar doorstuurde, chill!

Bij de dierentuin aangekomen bleek er nergens een plek om onze bagage te dumpen te zijn. Wij dus met die zware tas het park maar in. Uiteindelijk heb ik bij een knuffelstandje uitgelegd dat we nog maar een uurtje D.C. over hadden en dat die tas wel heel erg zwaar was, waarna we hem van de aardige dames achter de balie daar achter mochten laten. In de Washington Zoo zijn reuzenpanda's te bewonderen maar helaas waren die vandaag binnen. Wel hebben we een groot olifantenverblijf gezien waarbij m.b.v. poortjes de olifanten van het ene naar het andere verblijf geleid worden. Ook de leeuwen en tijgers deelden 1 groot verblijf waarin ze steeds een verblijf doorschoven, wel slim bedacht. Overal in de dierentuin was ook speelgoed voor de dieren en apart soort voorsystemen zodat ze wat te doen hadden. En in 1 verblijf lagen 2 grote mannetjes leeuwen naast elkaar te chillen in het zonnetje, zo lief.

Na een uurtje hadden we bijna de hele dierentuin gezien en was het tijd om weer op huis aan te gaan. We waren mooi op tijd voor de bus maar hij kwam helaas niet opdagen. 20 minuten wachten dus. Hierna moesten we ook nog overstappen op de shuttle bus en ineens waren we door het drukke verkeer al bijna 2 uur verder en onze Greyhound bus naar Philadelphia ging dus al bijna! We hebben het laatste stuk vanaf de bushalte keihard door de stad gerend maar toen we precies op tijd bij 'First Street' aan kwamen bleek hier helemaal geen bushalte te zijn! Uiteindelijk bleek dat er van elke genummerde straat er twee zijn in de stad, een noordwest en een noordoost. Er zat 1 straat tussen de 2 verschillendeFirst Streets, maar op ons toeristenkaartje stond noordwest alleen vanaf 2nd street aangegeven en had de ‘goeie First Street' geen naam. Erg verwarrend en balen dus aangezien we nu onze bus hadden gemist! Gelukkig ging de laatste bus 2 uur later maar het kostte wel 15 dollar per persoon om onze ticket om te boeken.

Tijdens het wachten op de bus zijn we maar even de Mc in gedoken voor onze 3^e avond hamburger achter elkaar. Hier hebben we ons ook even omgekleed want in de bus kan het behoorlijk koud zijn. Uiteindelijk konden we dan richting Philadelphia. Meg zou om 12 uur 's nachts met het vliegtuig vanaf een lezing aankomen en onze bus zou nu om half 1 in plaats van de geplande 10 uur in de stad aankomen. We zouden dus als het goed is precies op tijd zijn. Uiteindelijk na een boel heen en weer gesms en gemail vanuit de bus bleek dat Meg haar vlucht vroeger aankwam en dat ze zich afvroeg of we niet beter een nachtje in de stad konden blijven slapen. Wij wilden echter dolgraag terug naar ons ‘eigen' bedje in Frenchtown en uiteindelijk besloot ze 20 minuutjes te wachten. Wij hebben vanaf het busstation gelijk de taxi gepakt en stonden precies op tijd op de afgesproken plek klaar. Wel een spannend eind van een top weekendje D.C.!