Woensdagnacht zijn we uiteindelijk meegegaan naar de 1^e pub. Het is hier vrij normaal om je eerst helemaal klem te drinken en dan in de 2^e club komt de sfeer pas een beetje los. We krijgen dan ook steeds opmerkingen van jongens die het raar vinden dat wij zo weinig drinken en toch gelijk al zoveel lol maken. Tsja.... Wij stonden dus weer als vanouds vanaf het moment dat we binnen kwamen te dansen en te springen terwijl de rest van de tent nog stond te kletsen en in te drinken.

In het midden van de pub stonden pooltafels waar een groepje donkere Londenaren stonden te poolen. Ik kon het niet laten en ben even gaan kijken, waarna ik 2 helaas mislukte pogingen mocht doen. Volgende keer eerst maar even oefenen dus, haha. Vervolgens kreeg ik het commentaar dat deze Britse jongens mijn nieuw verworven Amerikaanse accent vreselijk vonden maar dat ik best goed kon dansen voor een Nederlands meisje... Oké dan, erg complimenteus, die Britten. Om half 1 ging de hele groep naar de Mansion, een erg exclusieve club. Twee Duitse dertigers smeekten ons of we mee wilden, maar wij hadden geen polsbandje, geen hakken en geen jurkje. Oftewel definitely a no go. Uiteindelijk liepen we samen terug naar het hostel, stond 1 van die Duitsers ons voor de deur van ons appartement op te wachten. Wij slapen in een appartement tegenover het hostel, wel raar dus dat hij precies daar stond. Hij probeerde zichzelf mee naar binnen te kletsen maar we hebben hem al gauw duidelijk gemaakt dat hij toch echt lekker buiten bleef.

Een paar uur later was het alweer tijd om op te staan want we gingen naar de Keys! We hadden de pesto pastasalade lunch van woensdag bewaard als ontbijt, maar dit bleek toch niet zo'n succes. Even langs de 7-11 supermarkt dus om een donut en een banaan te halen. De buschauffeur was een hele aardige man die continu vertelde wat er te zien was en waar de eilanden bekend om staan. De rit naar Key West is namelijk een 4 uur durende busrit. De Keys zijn een eilandengroep onderin Florida en er is een hele rits eilanden tot aan Key West met bruggen aan elkaar verbonden. Vanaf het eerste tot het laatste eiland is dit een stuk van 160 km! Je rijdt tussen de Golf van Mexico en de Atlantische Oceaan in en ziet overal (on)bewoonbare eilandjes liggen, wel erg gaaf! Wij bleven maar turen naar dolfijnen, maar helaas die zagen we niet.

Halverwege de rit stopten we nog bij een Burger King om een ontbijtje te halen en daarna waren we dan eindelijk in Key West. Hier hadden we een uurtje om rond te lopen voordat we voor onze snorkeltocht naar de boot moesten. Key West zit vol met toeristische winkeltjes en Cubaanse sigarenstandjes. Op zich wel grappig om je een uurtje mee te vermaken dus. Na het uur gingen we naar de boot, een grote catamaran waar je gelijk je snorkelsetje aangereikt kreeg. Zodra we de haven uit voeren moest ik aan mijn opa denken. Die had het prachtig gevonden, zo'n grote catamaran, flinke wind in het zeil, op open zee met overal kleine onbewoonbare tropische eilandjes tegen een strakke blauwe lucht.

Na een uurtje varen kwamen we bij het enige koraalrif van de Oostkust aan. Ik sprong als eerste van de boot af, helemaal benieuwd naar wat we zouden zien. Het bleek een beetje een tegenvaller. Het koraalrif is erg zandkleurig en er valt dus niet heel veel aan te zien. Er waren wel wat leuke vissen, grote gele zebravissen, en blauwe, gele en zwartgele units. En er waren kwallen, en dan niet zo'n klein beetje ook. Gelukkig prikken ze niet of maar een beetje als je er tegenaan zwemt, het is meer een goor idee dan dat het echt een groot probleem was.

Terwijl we zo lekker aan het ronddobberen waren op zoek naar leuke visjes kwam er ineens een vrouw met haar bril op haar kin paniekerig langs flipperen. Nadat ik haar gevraagd had of alles wel ok was ben ik maar even richting boot mee gezwommen totdat ze de situatie weer wat onder controle had. Nadat ik Celina weer teruggevonden had gingen we weer lekker ronddobberen en op jacht naar visjes. Ineens plette ik echter per ongeluk een gigantische kwal in mijn knieholte. Helaas stelde de kwal dit ook niet zo op prijs, waarop ik na wat flinke krachttermen weer verder ging zwemmen. Een minuut of 10 later besloten we dat we echt wel alles gezien hadden en gingen we weer terug de boot op. Hier kwam ik erachter dat er een dikke knalrode handpalmgrootte plek m'n knieholte bedekte, vandaar dat het zo'n zeer deed, wat een eikels die kwallen! Op de boot hadden ze gelukkig wat after-bite en de plek is uiteindelijk gereduceerd tot een pijnlijke beurse vlek met roodzwarte rand, zeer charmant ;)

Vlak nadat wij op de boot waren geklommen gingen we ook echt terug naar Key West. We zaten zo'n 6 mile uit de kust en hadden dus nog een uurtje terugvaren voor de boeg. Hierbij kon je gratis drank scoren maar wij voelden allebei meer voor een sapje. Lekker uitwaaien aan de reling, nog wat laatste fotootjes schieten, en natuurlijk speuren naar dolfijnen! Op de heenweg hadden we een vin met onbekende eigenaar uit het water zien steken. Dat beloofd wat dachten we. Maar helaas bleef het hier ook bij. Op de terugweg zagen we alleen nog een aantal vliegende vissen, altijd leuk om te zien!

Bij terugkomst op Key West hadden we nog 2 uurtjes om ons om te kleden en het eiland te verkennen. We zijn daarop door de straatjes gaan wandelen en hebben even een hamburger bij Wendy's gegeten. Helaas was het meest zuidelijke punt van Amerika helemaal aan de andere kant van het eiland en gingen we dat lopend niet meer redden. Vanaf daar schijn je met helder weer Cuba te kunnen zien liggen, wel gaaf! Ik heb even zitten rekenen, maar vanaf de wedstrijd in Vermont tot aan hier hebben we nu bijna 2000 mile (= 3200 km) oostkust afgelegd (zie kaartje). Wel erg stoer! Het mooiste is nog dat we het grootste stuk nog gratis gereisd hebben ook, in ruil voor hulp met de paarden en koekjes, haha.

Om 6 uur was het alweer tijd om de bus in te gaan. De busstoelen zijn gemaakt voor iets kortere mensen, maar met ons hoofd in de knik probeerden we toch wat te slapen terwijl Men in Black 3 werd gedraaid. Tegen 10 uur 's avonds kwamen we bij het hostel aan. Hier besloten we dat we toch wel heel veel zin hadden om weer op stap te gaan. Vanavond werd alleen een pub avond, ze gingen daarna niet naar een club. Perfect voor ons, aangezien we geen tijd meer hadden om te douchen en dus met ons strandverwaaide haar op stap gingen.

Vanavond was het eerst een ‘gratis' biertje drinken en kletsen in de lobby en daarna gingen we naar één van de pubs van de pub crawl van de 1^e avond. De muziek in de pub was deze keer alleen iets minder dan de 1^e avond, maar gedurende de avond werd het steeds beter. Wij hadden 2 jongens uit Wales ontmoet waar we gezellig mee stonden te kletsen en te dansen. Ze waren alleen meer dan een kop kleiner dan wij, goed voor je bovenbeenspieren dus! ;) De 2 Britse heren waren erg beschermend en jaagden een aantal belagende Duitsers al gauw weg. Wel grappig, haha. Op een gegeven moment begon een van de britten, George, zich wel erg opdringerig naar mij toe te gedragen. Mijn intentie was alleen lol maken en dansen, en ik vertelde hem dat dan ook. Hij nam me mee naar buiten en vertelde buiten dat hij thuis een vriendin had maar dat zijn vriend hem had proberen over te halen dat het toch geen kwaad kon en dat hij wel iets met mij kon voor een avondje. Tsja, lekkere vrienden. Hij was nogal opgelucht dat ik hem erop had aangesproken en we besloten als even goede vrienden verder te feesten.

Halverwege de avond kwamen we Danny ook weer tegen, die een vriend had gevonden. Wij vroegen waarom ze niet gingen dansen maar hier kregen we niet echt antwoord op. Na nog een aantal onlogische vragen/antwoorden wilde ik toch wel heel graag zeker weten of hij nou wel of niet homo was. We dachten dat we het zeker wisten en dat dit zijn nieuwe vriend was, maar gingen nu toch een beetje twijfelen. Wat bleek toen Celina het vroeg, hij was helemaal geen homo!!! Hij kwam naar me toe en vroeg hoe ik dat nou kon denken, aangezien hij gek was op mij. Woops!!! Ik voelde me echt heel lullig en heb wel 10x mijn excuses aangeboden maarja die fout maak je niet echt meer goed he. Hij was niet boos maar was wel zwaar gekwetst. De pub liep onderhand ook al langzaam leeg en Danny en zijn vriend vertrokken al gauw. Wij zijn kort daarna ook vertrokken en lekker ons bed in gedoken. Wat een rare avond, maar we hebben gelukkig wel samen lol gehad.

Vrijdagochtend zijn we vroeg naar het ontbijt gegaan waarna Celina nog een uurtje ging slapen en ik dit verhaal heb zitten tikken. Om 10 uur zijn we naar het hotel van Daniël en Laila gelopen, 22 blokken lopen bleek verder te zijn dan we dachten! Een half uur te laat kwamen we dan eindelijk bij het hotel aan. De hele dag hebben we bij het zwembad op bedjes gelegen en dolfijntje gespeeld. 's Middags daar met een flinke tonijnsalade geluncht en daarna hebben we foto's gemaakt op het strand. Tegen vijven was het tijd om het hele stuk terug te lopen naar ons hostel voor het avondeten. Dit bestond weer uit witte rijst met een kippenpoot, niet echt vullend dus. Na het eten is Celina nog een uurtje gaan tukken want die voelt zich vandaag niet zo best. Ik zit ondertussen in de lobby deze blog af te typen. Strakjes alweer onze allerlaatste avond stappen in Miami. Morgen nog een laatste dagje stad en strand en morgennacht vertrekken we weer naar huis. Het is wel een heel raar gevoel en de 4 maanden zijn omgevlogen maar ik heb wel erg veel zin om weer lekker naar huis te gaan!