Vrijdagnacht zijn we voor de laatste keer in Miami Beach op stap geweest. Zodra ik Celina had wakker gemaakt voelde ze zich gelukkig een stuk beter en besloten we alsnog op stap te gaan. We gingen eerst een sixpack Corona voor 10 dollar in de supermarkt halen en die hebben we voor het feest in de lobby opgedronken. Lekker alvast kletsen en wachten tot we op pad gingen. Om 11 uur gingen we richting de 1^e kroeg. Deze was zoals gewoonlijk leeg, maar zodra wij met het hostel binnenkwamen was hij toch aardig gevuld. Celina raakte aan de praat met een Braziliaanse jongen uit Londen (Bruno) en ik met een aantal Duitsers en we hebben lekker staan kletsen, dansen en feesten.

Na ongeveer een uurtje gingen we met een Hummer Limousine naar het volgende feest, in de kelder van een hotel. Wel gaaf om eens in een echte limo te zitten! De club waar we aankwamen was wel gaaf, maar de muziek was helaas erg eentonig en niet helemaal onze smaak. Ik heb nog een tijdje erg leuk met een Franse jongen staan freestyle stijldansen, maar op een gegeven moment waren we de muziek toch wel erg zat aan het worden. We zijn toen met Bruno en een kerel uit Peru naar de McDonald's gegaan want natuurlijk hadden de dames weer trek. Het was uiteindelijk een erg leuke gezellige avond en een goede afsluiter van een topvakantie!

Zaterdagochtend hebben we lekker een beetje uitgeslapen en daarna ontbeten. Toen we onze vluchtgegevens in de lobby op gingen zoeken zagen we dat we een mailtje met het E-ticket van onze vliegtuigmaatschappij hadden. We openden hem tegelijk en toen kwamen we er pas achter dat het helemaal geen echt mailtje maar een virus was! Mijn superhelden virusscan sprong er gelukkig op tijd tussen en begon al piepend allemaal berichten naar me toe te smijten. Celina had iets minder geluk en haar laptop had een complete system crash. Gelukkig werkt haar broer in de ICT en heeft hij hem thuis weer op weten te lappen.

Na alle stress met de virusscans zijn we nog een rondje door de stad gaan lopen en daarna kwamen Daniël en Laila langs om wat spullen van ons over te nemen. Zij hadden namelijk veel meer ruimte in hun koffers omdat ze een geüpgrade vlucht hadden en ieder 46 kg mee mochten nemen. We hadden een ouderwetse gigantische weegschaal uit de eetzaal geleend en mee naar de overkant naar ons appartement gesjouwd. Hier hebben we onszelf en daarna onze koffers even gewogen en daarna wat spullen over gegooid. Ik mijn overtollige kilo's bij Celina en zij de hare bij Daniël en Laila. Die zouden namelijk pas 2 dagen later thuiskomen waardoor ik op Düsseldorf gelijk mijn spullen van Celina zou kunnen overnemen.

Nadat alles ingepakt was zijn we met zijn vieren bij een Italiaan uit eten geweest. Lekker lasagna met natuurlijk een Coronaatje erbij. Na het eten zijn we over de boulevard (Ocean Drive) terug gelopen en hebben we onderweg de laatste foto's van Miami Beach at Night geschoten. Op de terugweg zijn we bij een Starbucks beland waarop we na een lekkere Ice Coffee terug naar het hostel zijn gegaan. Hier konden we nog een paar uurtjes slapen, want om kwart over 3 's nachts ging de wekker en moesten we op pad richting vliegtuig. Ik heb nog snel een paar donuts en bananen ingeslagen voor op het vliegveld en daarna stond de taxi alweer klaar. Nog even snel wat facebook gegevens uitgewisseld met Fernando, een van de leuke baliemedewerkers uit het hostel, en toen moesten we dan toch echt gaan.

Na een snelle rit kwamen we veel te vroeg op Miami International Airport aan. De bagagedump balie was nog niet eens open! Op een bankje ons donut-ontbijtje opgegeten en daarna konden we al vrij vlot de bagage kwijt. Gelukkig zaten we allebei onder het maximum gewicht! Nadat we door de douane waren bleek dat Miami een van de saaiste luchthavens ooit heeft. Er is echt totaal niets te beleven. Dan maar een tukkie doen op de bankjes bij de gate. Om kwart over 7 vlogen we in een klein vliegtuigje naar Chicago. Het laatste stuk zagen we Chicago met zijn grote wolkenkrabbers al prachtig aan het strakke Lake Michigan liggen. Alle bomen begonnen al van groen naar rood te kleuren, een erg mooi gezicht maar dat voorspelt qua temperatuur weinig goeds! Op het vliegveld aangekomen kwamen we er achter dat er een uur tijdsverschil tussen Miami en Chicago zit. In plaats van 8 uur hadden we dus 9 uur overstaptijd! We besloten dat we nog fit zat waren om de stad in te duiken, gauw naar het metrostation dus.

In downtown Chicago aangekomen bleek het hier minstens 15 graden kouder te zijn dan in Miami. Goed dat we onze lange broeken, truien en jassen van de vlucht nog aan hadden dus! We zijn (uiteraard) even bij de Mc gaan lunchen om het af te leren en daarna lekker door de stad gaan wandelen. Een gave stad om te zien maar na 2 uurtjes moesten we alweer terug naar het vliegveld. We wilden deze keer namelijk niet onze aansluiting missen (zoals de bus die we in Washington misten omdat we nog even naar de dierentuin wilden).

Na een paar uur wachten en onze Amerikaanse telefoons naar Nederland leegbellen ging onze vlucht. Het vliegtuig was vrij leeg en we zaten dan ook met z'n tweeën naast elkaar zonder andere mensen ernaast. Ieder een eigen tv schermpje en een dekentje, perfect. Je kon zelf films kiezen en dat was maar goed ook aangezien we allebei niet konden slapen. Ik heb lekker Madagascar 3, Brave, een vampierfilm met Johny Depp en een of andere comedie zitten kijken en toen kwam Düsseldorf alweer in zicht en kwam er een einde aan ons Amerika avontuur.

Ik heb een ontzettend leuke tijd in Amerika gehad en heb met volle teugen genoten. Het onderzoek waar we oorspronkelijk voor kwamen wilde helaas niet echt vlotten en dat wordt de komende weken dus nog hard werken, maar dat was het zeker waard. Ik vond het erg leuk om te zien dat zoveel mensen mijn blog hebben gevolgd en gelezen, al waren het soms wel erg lange verhalen. Bedankt voor het volgen en hopelijk tot gauw in het echt!

Liefs

Monique